Aan het eind van de 19e eeuw beleefde Kopenhagen een bijna unieke bloei. Met de industrialisatie kwam er welvaart en daarmee een groot aantal nieuwe inwoners. Viggo Johansen is geboren in een tijd van verandering. De monarchale structuur was veranderd en heel wat mensen konden in deze tijden een comfortabele welvaart verwerven. Als zoon van een koopman ontwikkelde hij een verlangen om zich aan de schone kunsten te wijden en begon te studeren aan de Koninklijke Deense Academie voor Schone Kunsten in Kopenhagen. Hij toonde talent, maar niet genoeg voor een graad. Na drie mislukte pogingen om het eindexamen te halen, verliet hij de universiteit. Een lot dat Viggo Johansen deelde met een medestudent. Michael Anker was in het begin van de jaren 1870 ook begonnen met zijn studie en stopte zonder af te studeren. De twee jonge Deense kunstenaars gingen samen op zoek naar een perspectief. Anker was uiteindelijk de drijvende kracht en lokte Viggo Johansen naar Skagen. De stad in het noorden van Jutland had Michael Anker betoverd. Het licht en de zee verenigen zich op de noordpunt van Denemarken tot een unieke symfonie. Johansen reisde naar Skagen en onder zijn invloed ontwikkelde zich de kunstenaarskolonie van Skagen-schilders. Slechts een jaar na het verlaten van de academie kon Viggo met succes zijn eerste werken tentoonstellen.
De Skagen Schilders waren een vertrouwde kring van kunstenaars die een nauwe band met elkaar hadden. Viggo Johansen toonde zich gereserveerd. Vanuit het perspectief van vandaag was Viggo een buitenstaander. Hij nam zelden deel aan de vriendschappelijke bijeenkomsten. Terwijl de meeste schilders het licht probeerden af te beelden, zocht Johansen zijn tafereel bij de vissers en inwoners. Viggo Johansen oriënteerde zich. Hij zocht modellen in de oude meesters van de Nederlanden. Zijn landschappen zijn een ware afspiegeling van de natuur, waarin het licht altijd een centrale rol speelt. Viggo ontmoette zijn toekomstige vrouw in de kring van de kunstenaarskolonie. Bij hun eerste kennismaking was Marta pas veertien jaar oud. Gevangen tussen zijn artistieke ontwikkeling en zijn liefde voor Marta, reist Viggo naar het buitenland. De kunstenaar doet ervaring op en werkt aan zijn techniek. Met talrijke prijzen keert Viggo terug naar Skagen en trouwt met Marta.
Het echtpaar verlaat Skagen en woont voortaan ten noorden van Kopenhagen. Viggo Johansen trekt zich zoveel mogelijk terug in het thuisnest. Hij concentreert zich op het uitbeelden van zijn huiselijk geluk. Interieurs en scènes met zijn vrouw komen centraal te staan in zijn schilderijen. De motieven zijn persoonlijk en geven inzicht in het familiegeluk. De motieven zijn vaak van een prachtige eenvoud, die door een kunstig lichtspel een sfeervolle eenheid worden. Naast zijn artistieke activiteiten nam Viggo les aan de Academie in Kopenhagen en later in Stockholm.
Aan het eind van de 19e eeuw beleefde Kopenhagen een bijna unieke bloei. Met de industrialisatie kwam er welvaart en daarmee een groot aantal nieuwe inwoners. Viggo Johansen is geboren in een tijd van verandering. De monarchale structuur was veranderd en heel wat mensen konden in deze tijden een comfortabele welvaart verwerven. Als zoon van een koopman ontwikkelde hij een verlangen om zich aan de schone kunsten te wijden en begon te studeren aan de Koninklijke Deense Academie voor Schone Kunsten in Kopenhagen. Hij toonde talent, maar niet genoeg voor een graad. Na drie mislukte pogingen om het eindexamen te halen, verliet hij de universiteit. Een lot dat Viggo Johansen deelde met een medestudent. Michael Anker was in het begin van de jaren 1870 ook begonnen met zijn studie en stopte zonder af te studeren. De twee jonge Deense kunstenaars gingen samen op zoek naar een perspectief. Anker was uiteindelijk de drijvende kracht en lokte Viggo Johansen naar Skagen. De stad in het noorden van Jutland had Michael Anker betoverd. Het licht en de zee verenigen zich op de noordpunt van Denemarken tot een unieke symfonie. Johansen reisde naar Skagen en onder zijn invloed ontwikkelde zich de kunstenaarskolonie van Skagen-schilders. Slechts een jaar na het verlaten van de academie kon Viggo met succes zijn eerste werken tentoonstellen.
De Skagen Schilders waren een vertrouwde kring van kunstenaars die een nauwe band met elkaar hadden. Viggo Johansen toonde zich gereserveerd. Vanuit het perspectief van vandaag was Viggo een buitenstaander. Hij nam zelden deel aan de vriendschappelijke bijeenkomsten. Terwijl de meeste schilders het licht probeerden af te beelden, zocht Johansen zijn tafereel bij de vissers en inwoners. Viggo Johansen oriënteerde zich. Hij zocht modellen in de oude meesters van de Nederlanden. Zijn landschappen zijn een ware afspiegeling van de natuur, waarin het licht altijd een centrale rol speelt. Viggo ontmoette zijn toekomstige vrouw in de kring van de kunstenaarskolonie. Bij hun eerste kennismaking was Marta pas veertien jaar oud. Gevangen tussen zijn artistieke ontwikkeling en zijn liefde voor Marta, reist Viggo naar het buitenland. De kunstenaar doet ervaring op en werkt aan zijn techniek. Met talrijke prijzen keert Viggo terug naar Skagen en trouwt met Marta.
Het echtpaar verlaat Skagen en woont voortaan ten noorden van Kopenhagen. Viggo Johansen trekt zich zoveel mogelijk terug in het thuisnest. Hij concentreert zich op het uitbeelden van zijn huiselijk geluk. Interieurs en scènes met zijn vrouw komen centraal te staan in zijn schilderijen. De motieven zijn persoonlijk en geven inzicht in het familiegeluk. De motieven zijn vaak van een prachtige eenvoud, die door een kunstig lichtspel een sfeervolle eenheid worden. Naast zijn artistieke activiteiten nam Viggo les aan de Academie in Kopenhagen en later in Stockholm.
Pagina 1 / 1