Pagina 1 / 3
De kunstenaar Vittore Carpaccio is geboren en opgegroeid in Venetië. Er is weinig bekend over zijn jeugd, noch over zijn opleiding. Er wordt aangenomen dat hij een leerling van niet-Joodse Bellini was, maar het is ook mogelijk dat zijn leraar alleen uit Bellini's kring kwam. Zijn vroege werken suggereren ook dat hij beïnvloed werd door oudere Venetiaanse kunstenaars zoals Avise Vivarini of Antonello da Messina. Hij groeide op onder de Venetiaanse vorm van zijn naam "Scarpazza". Weinig van zijn werken waren nog gesigneerd met deze naam. Toen hij de humanistische kringen in Venetië betrad, veranderde hij zijn naam in de naam waaronder hij nu bekend staat. Zijn familie was wijd en zijd in Venetië gevestigd. Het onderwerp van zijn werken waren vaak heiligenverhalen of scènes uit het dagelijks leven van de Venetianen. Hij is vooral bekend om de negen-delige cyclus "Legende van de Heilige Ursula", die in zijn beginjaren werd gecreëerd. Hoewel hij vandaag de dag wordt beschouwd als een belangrijke schilder uit de vroege Renaissance, vond zijn werk buiten Venetië nauwelijks erkenning. Capriccio's schilderijen bieden een aantal verrassingen, vooral voor degenen die ze van dichtbij bekijken: In zijn schilderij "Death of St. Jerome" staat een afbeelding van een bril die in zijn tijd nog zeer onbekend was. Door middel van zijn schilderijen kan de kijker inzicht krijgen in het leven van de Venetianen. Carpaccio toont naast het dagelijkse leven ook de gewoonten en festiviteiten van die tijd op een gedetailleerde manier. Steeds weer integreert hij de Turkse oorlogen in zijn werken, soms gaat hij er ook direct mee om, bijvoorbeeld in zijn reliëf op de Scuola degli Albanesi, waarin hij de twee belegeringen van Shkodra verbeeldt. Deze en andere details van zijn kunst suggereren dat hij geïnformeerd, goed belezen en opgeleid is over de huidige ontwikkelingen.
Zijn karakteristieke kleurenpalet, dat zich vooral richt op roodtinten, verliest tegen het einde van zijn leven aan intensiteit en helderheid. Dit wordt vooral toegeschreven aan de groeiende werkdruk van zijn werkplaatsassistenten. In zijn late werk werkte hij ook vaak samen met zijn zonen Benedetto en Piero. Zijn late werk omvat ook werken buiten Venetië, hij werkte voor kerken in Dalmatië en Istrië. Hij bracht de laatste jaren van zijn leven door in de Venetiaanse stad Capodistria, waar hij ook stierf.
De kunstenaar Vittore Carpaccio is geboren en opgegroeid in Venetië. Er is weinig bekend over zijn jeugd, noch over zijn opleiding. Er wordt aangenomen dat hij een leerling van niet-Joodse Bellini was, maar het is ook mogelijk dat zijn leraar alleen uit Bellini's kring kwam. Zijn vroege werken suggereren ook dat hij beïnvloed werd door oudere Venetiaanse kunstenaars zoals Avise Vivarini of Antonello da Messina. Hij groeide op onder de Venetiaanse vorm van zijn naam "Scarpazza". Weinig van zijn werken waren nog gesigneerd met deze naam. Toen hij de humanistische kringen in Venetië betrad, veranderde hij zijn naam in de naam waaronder hij nu bekend staat. Zijn familie was wijd en zijd in Venetië gevestigd. Het onderwerp van zijn werken waren vaak heiligenverhalen of scènes uit het dagelijks leven van de Venetianen. Hij is vooral bekend om de negen-delige cyclus "Legende van de Heilige Ursula", die in zijn beginjaren werd gecreëerd. Hoewel hij vandaag de dag wordt beschouwd als een belangrijke schilder uit de vroege Renaissance, vond zijn werk buiten Venetië nauwelijks erkenning. Capriccio's schilderijen bieden een aantal verrassingen, vooral voor degenen die ze van dichtbij bekijken: In zijn schilderij "Death of St. Jerome" staat een afbeelding van een bril die in zijn tijd nog zeer onbekend was. Door middel van zijn schilderijen kan de kijker inzicht krijgen in het leven van de Venetianen. Carpaccio toont naast het dagelijkse leven ook de gewoonten en festiviteiten van die tijd op een gedetailleerde manier. Steeds weer integreert hij de Turkse oorlogen in zijn werken, soms gaat hij er ook direct mee om, bijvoorbeeld in zijn reliëf op de Scuola degli Albanesi, waarin hij de twee belegeringen van Shkodra verbeeldt. Deze en andere details van zijn kunst suggereren dat hij geïnformeerd, goed belezen en opgeleid is over de huidige ontwikkelingen.
Zijn karakteristieke kleurenpalet, dat zich vooral richt op roodtinten, verliest tegen het einde van zijn leven aan intensiteit en helderheid. Dit wordt vooral toegeschreven aan de groeiende werkdruk van zijn werkplaatsassistenten. In zijn late werk werkte hij ook vaak samen met zijn zonen Benedetto en Piero. Zijn late werk omvat ook werken buiten Venetië, hij werkte voor kerken in Dalmatië en Istrië. Hij bracht de laatste jaren van zijn leven door in de Venetiaanse stad Capodistria, waar hij ook stierf.