De kunstenaarsnaam van de Velde staat voor een familie die zich toelegt op de weergave van maritieme motieven. Het begin van de 17e eeuw werd gekenmerkt door oorlogstijden voor de Nederlandse bevolking. De geschillen over macht en koloniën groeiden uit tot een geschil dat zich over heel Europa uitstrekte. De zeeslagen tussen de Nederlanders en de Engelsen waren bijzonder intens. Het was niet ongewoon dat een scheepstekenaar aan boord van de schepen was. Een kunstenaar die de documentatie van de gebeurtenissen overnam en ze vakkundig op papier zette. Het verhaal van de kunstenaarsfamilie van de Velde begon in het strijdgewoel op zee tussen de Britse eilanden en het Europese vasteland. Het ontwikkelde zich tot een gezamenlijk kunstenaarswerk dat uniek is in het genre van de zeeschilderkunst.
Het hoofd van de familie, Willem van de Velde, was een zeeschilder. Zijn werken zijn consequent verfijnde weergaven van mariene motieven in termen van tekening. De biografie is zo summier als voor die tijd kan worden voorspeld. Slechts enkele documenten zijn bewaard gebleven en overgeleverd. Willem van de Velde, die zich later gewoon de Oude noemde, trouwde en verplaatste later zijn centrum van het leven naar Amsterdam. De familie van de Velde had twee zonen, die Willem en Adriaen werden gedoopt. De zonen volgden het beroep van hun vader. In tegenstelling tot hem oriënteerden beiden zich op een schilderkunstige vorm van representatie. Vooral Willem, de oudste zoon, toonde groot talent en werd na zijn opleiding ook zeeschilder. Hij ging later de kunstgeschiedenis in als Willem van de Velde, de jongere, een van de beroemdste schilders van maritieme taferelen. Vader en zoon werkten soms samen en naast de kunst ontwikkelde zich een economisch bloeiende kunsthandel. Gulle klanten en kunstmecenassen verzekerden de kunstenaars van een comfortabel inkomen.
De politieke situatie in Nederland verslechterde met het zogenaamde rampjaar. Dit trof ook de familie van de Velde, die in de loop van dit jaar op uitnodiging van de koning naar Engeland emigreerde. In hun bagage hadden vader en zoon het talent om sfeervolle en indrukwekkende zeegezichten te creëren. Dit en de voorkeur van de Engelse koning van die tijd voor Nederlandse kunst hielpen de kunstenaars om voet aan de grond te krijgen. Willem de Oude bleef trouw aan zijn monochrome schilderkunst. Willem, de jongste, begon de werken van zijn vader in te kleuren. Met deze samenwerking kregen ze werk aan het hof. In deze periode begonnen vader en zoon de generatie toe te voegen aan hun persoonlijke handtekening. De werken van voor die tijd vereisen een bewuste blik van de kijker. Het leven in Engeland zorgde voor een intense band tussen vader en zoon. Hoewel beiden zelfstandig succesvolle kunstenaars zijn met grote invloed op volgende generaties zeeschilders, werken ze naast elkaar. Het oeuvre van de kunstenaarsfamilie omvat olieverfschilderijen, pentekeningen en wandtapijten, waaruit de veelzijdigheid van de kunstenaars blijkt.
De kunstenaarsnaam van de Velde staat voor een familie die zich toelegt op de weergave van maritieme motieven. Het begin van de 17e eeuw werd gekenmerkt door oorlogstijden voor de Nederlandse bevolking. De geschillen over macht en koloniën groeiden uit tot een geschil dat zich over heel Europa uitstrekte. De zeeslagen tussen de Nederlanders en de Engelsen waren bijzonder intens. Het was niet ongewoon dat een scheepstekenaar aan boord van de schepen was. Een kunstenaar die de documentatie van de gebeurtenissen overnam en ze vakkundig op papier zette. Het verhaal van de kunstenaarsfamilie van de Velde begon in het strijdgewoel op zee tussen de Britse eilanden en het Europese vasteland. Het ontwikkelde zich tot een gezamenlijk kunstenaarswerk dat uniek is in het genre van de zeeschilderkunst.
Het hoofd van de familie, Willem van de Velde, was een zeeschilder. Zijn werken zijn consequent verfijnde weergaven van mariene motieven in termen van tekening. De biografie is zo summier als voor die tijd kan worden voorspeld. Slechts enkele documenten zijn bewaard gebleven en overgeleverd. Willem van de Velde, die zich later gewoon de Oude noemde, trouwde en verplaatste later zijn centrum van het leven naar Amsterdam. De familie van de Velde had twee zonen, die Willem en Adriaen werden gedoopt. De zonen volgden het beroep van hun vader. In tegenstelling tot hem oriënteerden beiden zich op een schilderkunstige vorm van representatie. Vooral Willem, de oudste zoon, toonde groot talent en werd na zijn opleiding ook zeeschilder. Hij ging later de kunstgeschiedenis in als Willem van de Velde, de jongere, een van de beroemdste schilders van maritieme taferelen. Vader en zoon werkten soms samen en naast de kunst ontwikkelde zich een economisch bloeiende kunsthandel. Gulle klanten en kunstmecenassen verzekerden de kunstenaars van een comfortabel inkomen.
De politieke situatie in Nederland verslechterde met het zogenaamde rampjaar. Dit trof ook de familie van de Velde, die in de loop van dit jaar op uitnodiging van de koning naar Engeland emigreerde. In hun bagage hadden vader en zoon het talent om sfeervolle en indrukwekkende zeegezichten te creëren. Dit en de voorkeur van de Engelse koning van die tijd voor Nederlandse kunst hielpen de kunstenaars om voet aan de grond te krijgen. Willem de Oude bleef trouw aan zijn monochrome schilderkunst. Willem, de jongste, begon de werken van zijn vader in te kleuren. Met deze samenwerking kregen ze werk aan het hof. In deze periode begonnen vader en zoon de generatie toe te voegen aan hun persoonlijke handtekening. De werken van voor die tijd vereisen een bewuste blik van de kijker. Het leven in Engeland zorgde voor een intense band tussen vader en zoon. Hoewel beiden zelfstandig succesvolle kunstenaars zijn met grote invloed op volgende generaties zeeschilders, werken ze naast elkaar. Het oeuvre van de kunstenaarsfamilie omvat olieverfschilderijen, pentekeningen en wandtapijten, waaruit de veelzijdigheid van de kunstenaars blijkt.
Pagina 1 / 1