William Daniell was een Engelse graficus, landschaps- en zeeschilder. De jonge Daniell kwam tot de kunst door een ongelukkige lotsverbintenis, die zijn leven een hele nieuwe wending moest geven. Zijn vader was metselaar en zijn ouders bezaten een kleine herberg. Toen Daniell 10 jaar oud was, stierf zijn vader plotseling. Omdat hij de oudere zoon was en de moeder het zich niet kon veroorloven om voor beide zonen te betalen, werd William Daniell naar zijn oom Thomas Daniell gestuurd. Thomas Daniell was een landschapsschilder, die vooral geïnteresseerd was in oriëntaalse motieven. William Daniell ging in de leer bij zijn oom en begeleidde hem op 15-jarige leeftijd voor bijna 10 jaar op een reis door India. Aan het begin van de reis was de jonge Daniell nog de assistent van zijn oom en was hij vooral verantwoordelijk voor het voorbereiden en schetsen van de motieven. In de loop van de reis moet het evenwicht echter zijn verschoven. Want bij hun terugkeer naar Londen in 1794 waren oom en neef partners op ooghoogte.
In Londen werkten William Daniell en zijn oom samen om enkele geselecteerde schilderijen van hun reis door India te publiceren. De illustraties zouden in aquatint worden gedrukt. Als tijdgenoot en vriend van Daniell schrijft de landschapsschilder Joseph Farington in zijn dagboek dat William Daniell 7 jaar lang van 6 uur 's ochtends tot middernacht zou hebben gewerkt aan het perfectioneren van zijn techniek. Haar werk "Journey to India" werd in 6 delen gepubliceerd en omvatte 150 foto's. Het werd een groot succes. Ondanks al het werk wist William Daniell tussen 1795 en 1838 in totaal 168 schilderijen te exposeren op de Koninklijke Academie. In tegenstelling tot zijn oom concentreerde hij zich minder op het landschap, maar schilderde hij liever kleine taferelen met mensen op het water en andere fantasierijke, oosterse motieven.
Daniell werd in 1799 toegelaten tot de Royal Academy School. Later werd hij geassocieerd en uiteindelijk volwaardig lid van de Koninklijke Academie. Rond 1813 besloot Daniell, onafhankelijk van zijn oom, een nieuw groot reisproject te starten. Het zou de grootste uitdaging van zijn leven worden. Omdat hij van plan was het landschap, de bezienswaardigheden langs de kust en de mensen van de verschillende regio's te schilderen tijdens een reis rond de hele kust van Groot-Brittannië. Daniell wilde niet alleen een werk in beeld maken, maar ook schriftelijk commentaar geven. Daartoe ging hij een samenwerkingsverband aan met de schrijver Richard Ayton, die hem tijdens sommige delen van de reis vergezelde. Door de weersomstandigheden reisde Daniell slechts in etappes van 6 maanden. Het project heeft dus 10 jaar geduurd. Tijdens de reis maakte Daniell de schetsen, die hij later in Londen in aquatint voltooide. Soms gaat er wel 5 jaar voorbij tussen het tekenen en het drukken. Dit suggereert dat Daniell een uitstekend geheugen had. Het werk "Voyage Round Great Britain" werd zijn grootste artistieke prestatie en zijn belangrijkste erfenis.
William Daniell was een Engelse graficus, landschaps- en zeeschilder. De jonge Daniell kwam tot de kunst door een ongelukkige lotsverbintenis, die zijn leven een hele nieuwe wending moest geven. Zijn vader was metselaar en zijn ouders bezaten een kleine herberg. Toen Daniell 10 jaar oud was, stierf zijn vader plotseling. Omdat hij de oudere zoon was en de moeder het zich niet kon veroorloven om voor beide zonen te betalen, werd William Daniell naar zijn oom Thomas Daniell gestuurd. Thomas Daniell was een landschapsschilder, die vooral geïnteresseerd was in oriëntaalse motieven. William Daniell ging in de leer bij zijn oom en begeleidde hem op 15-jarige leeftijd voor bijna 10 jaar op een reis door India. Aan het begin van de reis was de jonge Daniell nog de assistent van zijn oom en was hij vooral verantwoordelijk voor het voorbereiden en schetsen van de motieven. In de loop van de reis moet het evenwicht echter zijn verschoven. Want bij hun terugkeer naar Londen in 1794 waren oom en neef partners op ooghoogte.
In Londen werkten William Daniell en zijn oom samen om enkele geselecteerde schilderijen van hun reis door India te publiceren. De illustraties zouden in aquatint worden gedrukt. Als tijdgenoot en vriend van Daniell schrijft de landschapsschilder Joseph Farington in zijn dagboek dat William Daniell 7 jaar lang van 6 uur 's ochtends tot middernacht zou hebben gewerkt aan het perfectioneren van zijn techniek. Haar werk "Journey to India" werd in 6 delen gepubliceerd en omvatte 150 foto's. Het werd een groot succes. Ondanks al het werk wist William Daniell tussen 1795 en 1838 in totaal 168 schilderijen te exposeren op de Koninklijke Academie. In tegenstelling tot zijn oom concentreerde hij zich minder op het landschap, maar schilderde hij liever kleine taferelen met mensen op het water en andere fantasierijke, oosterse motieven.
Daniell werd in 1799 toegelaten tot de Royal Academy School. Later werd hij geassocieerd en uiteindelijk volwaardig lid van de Koninklijke Academie. Rond 1813 besloot Daniell, onafhankelijk van zijn oom, een nieuw groot reisproject te starten. Het zou de grootste uitdaging van zijn leven worden. Omdat hij van plan was het landschap, de bezienswaardigheden langs de kust en de mensen van de verschillende regio's te schilderen tijdens een reis rond de hele kust van Groot-Brittannië. Daniell wilde niet alleen een werk in beeld maken, maar ook schriftelijk commentaar geven. Daartoe ging hij een samenwerkingsverband aan met de schrijver Richard Ayton, die hem tijdens sommige delen van de reis vergezelde. Door de weersomstandigheden reisde Daniell slechts in etappes van 6 maanden. Het project heeft dus 10 jaar geduurd. Tijdens de reis maakte Daniell de schetsen, die hij later in Londen in aquatint voltooide. Soms gaat er wel 5 jaar voorbij tussen het tekenen en het drukken. Dit suggereert dat Daniell een uitstekend geheugen had. Het werk "Voyage Round Great Britain" werd zijn grootste artistieke prestatie en zijn belangrijkste erfenis.
Pagina 1 / 4