De 16e eeuw stond niet bepaald bekend om de gelijkheid tussen vrouwen en mannen. Vrouwen kregen geen toegang tot onderwijs zoals kunstacademies. Toch leverde de 16e eeuw enkele uitzonderlijke vrouwelijke kunstenaars op.
Een van hen was Lavinia Fontana, die in 1552 in Bologna werd geboren. Haar vader, Prospero Fontana, was een portretschilder en begon haar al op jonge leeftijd te trainen. Bologna was de stad van de machtige Bolognese universiteit en hoewel ze de collegezalen niet mocht betreden, onderhield Lavinia nauw contact met geleerden en wetenschappers. Ze bezochten haar vader en sommigen van hen lieten zich portretteren door Lavinia, werden vrienden van haar en beïnvloedden haar kunst.
Mooi en geleerd, Lavinia was populair onder de Bolognese upper class en vond gemakkelijk toegang tot haar modellen, met wie ze een ongewoon nauwe relatie onderhield. Het werd al snel als chique beschouwd, vooral bij de aristocratische dames, om haar portret te laten schilderen. Haar inlevingsvermogen en uitzonderlijke oog voor details, zoals sieraden, waren van groot nut voor haar. Ze kreeg meer opdrachten dan welke andere schilderes in Bologna dan ook en kreeg een hoge vergoeding. Maar om het atelier van haar vader over te nemen als een gerespecteerde vrouw had ze een man nodig. Zo trouwde ze in 1577 met de kunstenaar Gian Paolo Zappi die voor deze gelegenheid een ietwat ongebruikelijk huwelijkscontract tekende. In dit contract stond bijvoorbeeld dat Paolo Zappi bij Lavinia zou wonen in het huis van zijn schoonvader, Prospero Fontana, en dat de winst die het paar met hun kunst zou maken, naar zijn schoonvader zou gaan. Lavinia's huwelijk bleek ook in de rolverdeling ongewoon te zijn, zodat haar man zijn eigen carrière als kunstenaar opgaf en vanaf dat moment zijn vrouw ondersteunde door haar schilderijen te verkopen, contracten voor haar te onderhandelen maar ook het huishouden over te nemen. Een, op dat moment, compleet nieuw concept, waardoor Lavinia zich volledig kon concentreren op haar kunst en nog steeds elf kinderen heeft. Naast portretten, die in die tijd voor vrouwen acceptabel werden geacht, schilderde ze ook religieuze motieven en, op latere leeftijd, grootformaat altaarstukken. Ze was ook de eerste vrouw die zich waagde aan naaktschilderen, in werken die bedoeld waren voor de slaapkamers van particuliere klanten.
In 1603, na de dood van hun vader, verhuisde het machtspaar Lavinia en Gian met hun familie naar Rome en ook hier was het goed ingestudeerde team zeer succesvol. Lavinia kreeg grote openbare opdrachten, zoals altaarstukken voor paus Clemens VII, en op het hoogtepunt van haar carrière werd ze verkozen tot lid van de Academie van Rome, een eer die alleen aan de beste schilders van die tijd werd toegekend. Lavinia Fontana, dame van de wereld, elfde moeder en beroemde kunstenaar stierf in Rome in 1613.
De 16e eeuw stond niet bepaald bekend om de gelijkheid tussen vrouwen en mannen. Vrouwen kregen geen toegang tot onderwijs zoals kunstacademies. Toch leverde de 16e eeuw enkele uitzonderlijke vrouwelijke kunstenaars op.
Een van hen was Lavinia Fontana, die in 1552 in Bologna werd geboren. Haar vader, Prospero Fontana, was een portretschilder en begon haar al op jonge leeftijd te trainen. Bologna was de stad van de machtige Bolognese universiteit en hoewel ze de collegezalen niet mocht betreden, onderhield Lavinia nauw contact met geleerden en wetenschappers. Ze bezochten haar vader en sommigen van hen lieten zich portretteren door Lavinia, werden vrienden van haar en beïnvloedden haar kunst.
Mooi en geleerd, Lavinia was populair onder de Bolognese upper class en vond gemakkelijk toegang tot haar modellen, met wie ze een ongewoon nauwe relatie onderhield. Het werd al snel als chique beschouwd, vooral bij de aristocratische dames, om haar portret te laten schilderen. Haar inlevingsvermogen en uitzonderlijke oog voor details, zoals sieraden, waren van groot nut voor haar. Ze kreeg meer opdrachten dan welke andere schilderes in Bologna dan ook en kreeg een hoge vergoeding. Maar om het atelier van haar vader over te nemen als een gerespecteerde vrouw had ze een man nodig. Zo trouwde ze in 1577 met de kunstenaar Gian Paolo Zappi die voor deze gelegenheid een ietwat ongebruikelijk huwelijkscontract tekende. In dit contract stond bijvoorbeeld dat Paolo Zappi bij Lavinia zou wonen in het huis van zijn schoonvader, Prospero Fontana, en dat de winst die het paar met hun kunst zou maken, naar zijn schoonvader zou gaan. Lavinia's huwelijk bleek ook in de rolverdeling ongewoon te zijn, zodat haar man zijn eigen carrière als kunstenaar opgaf en vanaf dat moment zijn vrouw ondersteunde door haar schilderijen te verkopen, contracten voor haar te onderhandelen maar ook het huishouden over te nemen. Een, op dat moment, compleet nieuw concept, waardoor Lavinia zich volledig kon concentreren op haar kunst en nog steeds elf kinderen heeft. Naast portretten, die in die tijd voor vrouwen acceptabel werden geacht, schilderde ze ook religieuze motieven en, op latere leeftijd, grootformaat altaarstukken. Ze was ook de eerste vrouw die zich waagde aan naaktschilderen, in werken die bedoeld waren voor de slaapkamers van particuliere klanten.
In 1603, na de dood van hun vader, verhuisde het machtspaar Lavinia en Gian met hun familie naar Rome en ook hier was het goed ingestudeerde team zeer succesvol. Lavinia kreeg grote openbare opdrachten, zoals altaarstukken voor paus Clemens VII, en op het hoogtepunt van haar carrière werd ze verkozen tot lid van de Academie van Rome, een eer die alleen aan de beste schilders van die tijd werd toegekend. Lavinia Fontana, dame van de wereld, elfde moeder en beroemde kunstenaar stierf in Rome in 1613.
Pagina 1 / 1