Xavier Rugiens (rugiens.fr) is geboren en woont in Tours. Zijn dagelijkse routine bestaat uit het organiseren van informatie in de matrix. Aan de andere kant van de matrix, en in willekeurige volgorde, werkt hij graag in zijn moestuin, mediteert hij in zazen, leest hij in de schaduw van een kersenboom, vermaakt hij zijn vrienden en proost hij op een oude Chinon. Hij schrijft al heel lang poëzie, maar nog geen twee jaar zwarte korte verhalen. Hij ziet zichzelf eerder als filosoof of woordkok dan als auteur. Hij houdt ervan om de ingrediënten van de grote ketel van detectivefictie te laten sudderen: het onconventionele, het empathische en het gruizige. Hij schrijft jubelend en lacht soms zelfs alleen voor zijn scherm. Op de vraag waarom hij schrijft, antwoordt hij dat het "waarom" altijd erg mysterieus is en dat hij de voorkeur geeft aan het "hoe": hij kijkt naar zichzelf terwijl hij trapt, wat veel gemakkelijker is dan zich af te vragen waarom hij fietst.rn
Xavier Rugiens (rugiens.fr) is geboren en woont in Tours. Zijn dagelijkse routine bestaat uit het organiseren van informatie in de matrix. Aan de andere kant van de matrix, en in willekeurige volgorde, werkt hij graag in zijn moestuin, mediteert hij in zazen, leest hij in de schaduw van een kersenboom, vermaakt hij zijn vrienden en proost hij op een oude Chinon. Hij schrijft al heel lang poëzie, maar nog geen twee jaar zwarte korte verhalen. Hij ziet zichzelf eerder als filosoof of woordkok dan als auteur. Hij houdt ervan om de ingrediënten van de grote ketel van detectivefictie te laten sudderen: het onconventionele, het empathische en het gruizige. Hij schrijft jubelend en lacht soms zelfs alleen voor zijn scherm. Op de vraag waarom hij schrijft, antwoordt hij dat het "waarom" altijd erg mysterieus is en dat hij de voorkeur geeft aan het "hoe": hij kijkt naar zichzelf terwijl hij trapt, wat veel gemakkelijker is dan zich af te vragen waarom hij fietst.rn
Pagina 1 / 1