De kunst van de Middeleeuwen, die in de 5e eeuw de plaats innam van de Oudheid, wordt gekenmerkt door kleurrijke voorstellingen van religieuze motieven. Middeleeuwse kunst kwam tot bloei tijdens het bewind van keizer Karel de Grote: De "Karolingische Renaissance" bracht waardevolle verluchtingen voort, zoals het "Ada-manuscript" en de "Kroningsgospels". Tijdens de romaanse periode in de 10e tot 12e eeuw werden veel heilige gebouwen versierd met indrukwekkende muur- en plafondschilderingen. De invloed van de Byzantijnse iconenschilderkunst is merkbaar in de gotische periode tot de 15e eeuw, waarbij wereldlijke motieven steeds meer centraal komen te staan naast religieuze voorstellingen.

Het signeren van de schilderijen was in die tijd ongebruikelijk, omdat de schilders zichzelf meer als ambachtslieden dan als kunstenaars beschouwden. Veel kunstwerken kunnen dus niet aan een auteur worden toegeschreven. Pas uit de late Middeleeuwen zijn de namen van enkele meesters tot ons gekomen die als pioniers van de moderne stijlen worden beschouwd: In de 14e eeuw introduceerde Giotto di Bondone de perspectiefschilderkunst en luidde daarmee de Italiaanse Renaissance in. Tot zijn belangrijkste werken behoort de frescocyclus met voorstellingen uit het Nieuwe Testament in de Scrovegni-kapel in Padua, waarop Michelangelo in belangrijke mate werd beïnvloed. Naturalistische voorstellingen zijn kenmerkend voor het werk van de Vlaamse schilder Jan van Eyck, een van de bekendste vertegenwoordigers van de vroege Nederlandse schilderkunst - zijn beroemdste creatie is het Gentse altaar in de Sint-Baafskathedraal.