Achille Devéria heeft iets bereikt wat veel kunstenaars nooit hebben gedaan. Hij ontwikkelde zich op jonge leeftijd tot een veelgevraagd en gerespecteerd kunstenaar van de jonge 19e eeuw. Na zijn schoolopleiding begon hij onmiddellijk aan een artistieke carrière en legde zich toe op het schilderen met olieverf. Op 22-jarige leeftijd nam de schilder al deel aan een tentoonstelling in de Parijse Salon.
Zijn jongere broer wijdde zich ook aan de kunst en ondanks de nabijheid van de broers en zussen ontwikkelde hun motiefkeuze zich in verschillende richtingen. Tijdens een gezamenlijke kunstschool legde Achille Devéria zich toe op lithografie. Litho's waren vooral in trek bij uitgeverijen en de kunstenaar kreeg opdrachten om grote romans te illustreren. Vanaf dat moment werden uitgaven van "Don Quichot", "Robinson Crusoe" en "Faust" versierd met fraaie grafische werken die Achille met uiterste precisie vervaardigde. Elk artistiek tijdperk kende omwentelingen en was onderhevig aan voortdurende veranderingen. Achille Devéria absorbeerde de veranderingen en verwerkte nieuwe trends in zijn kunst. Later nam de kunstenaar vakkundig het beheer over van de grafische collectie in de Franse Nationale Bibliotheek en leidde hij de Egyptische collectie van het Louvre. Helaas maakte een ziekte een einde aan het leven van deze bijzondere kunstenaar, die hem trof tijdens een reis naar Egypte.
De kunstscène van het begin van de 19e eeuw verwijderde zich langzaam maar zeker van de religieuze invloed. Vooral in Parijs smolt de scene van beeldende kunstenaars en literatoren samen. Rond Achille Devéria en Victor Hugo ontstond een artistieke scène met levendige uitwisselingen. De werken van Achille vertonen een breed spectrum aan motieven. Enerzijds komt dit door zijn verschillende cliënten. Hij creëerde kleine uitzichten die gereserveerd waren voor het privégezicht van zijn klanten en zorgde voor erotische flair in het boudoir. Aan de andere kant gaf de goede maatschappij opdracht tot ingetogen devotiebeelden die bestemd waren voor openbare ruimtes in huis. De literaire industrie bestelde illustraties en kunstenaars uit alle genres lieten portretten van zichzelf maken. Beroemd zijn de interpretaties die Devéria maakte van Victor Hugo en Franz List. Ernst Jünger beschreef de selectie van werken met de woorden "zoete devotiebeelden tot werken met vurige pornografie" en vatte daarmee het ongewone spectrum.
Achille Devéria heeft iets bereikt wat veel kunstenaars nooit hebben gedaan. Hij ontwikkelde zich op jonge leeftijd tot een veelgevraagd en gerespecteerd kunstenaar van de jonge 19e eeuw. Na zijn schoolopleiding begon hij onmiddellijk aan een artistieke carrière en legde zich toe op het schilderen met olieverf. Op 22-jarige leeftijd nam de schilder al deel aan een tentoonstelling in de Parijse Salon.
Zijn jongere broer wijdde zich ook aan de kunst en ondanks de nabijheid van de broers en zussen ontwikkelde hun motiefkeuze zich in verschillende richtingen. Tijdens een gezamenlijke kunstschool legde Achille Devéria zich toe op lithografie. Litho's waren vooral in trek bij uitgeverijen en de kunstenaar kreeg opdrachten om grote romans te illustreren. Vanaf dat moment werden uitgaven van "Don Quichot", "Robinson Crusoe" en "Faust" versierd met fraaie grafische werken die Achille met uiterste precisie vervaardigde. Elk artistiek tijdperk kende omwentelingen en was onderhevig aan voortdurende veranderingen. Achille Devéria absorbeerde de veranderingen en verwerkte nieuwe trends in zijn kunst. Later nam de kunstenaar vakkundig het beheer over van de grafische collectie in de Franse Nationale Bibliotheek en leidde hij de Egyptische collectie van het Louvre. Helaas maakte een ziekte een einde aan het leven van deze bijzondere kunstenaar, die hem trof tijdens een reis naar Egypte.
De kunstscène van het begin van de 19e eeuw verwijderde zich langzaam maar zeker van de religieuze invloed. Vooral in Parijs smolt de scene van beeldende kunstenaars en literatoren samen. Rond Achille Devéria en Victor Hugo ontstond een artistieke scène met levendige uitwisselingen. De werken van Achille vertonen een breed spectrum aan motieven. Enerzijds komt dit door zijn verschillende cliënten. Hij creëerde kleine uitzichten die gereserveerd waren voor het privégezicht van zijn klanten en zorgde voor erotische flair in het boudoir. Aan de andere kant gaf de goede maatschappij opdracht tot ingetogen devotiebeelden die bestemd waren voor openbare ruimtes in huis. De literaire industrie bestelde illustraties en kunstenaars uit alle genres lieten portretten van zichzelf maken. Beroemd zijn de interpretaties die Devéria maakte van Victor Hugo en Franz List. Ernst Jünger beschreef de selectie van werken met de woorden "zoete devotiebeelden tot werken met vurige pornografie" en vatte daarmee het ongewone spectrum.
Pagina 1 / 2