Adolfo Hohenstein's roem was gebaseerd op een bijzonder artistiek talent. Hij verwierf deze artistieke naam in Italië. Zijn geboortenaam was Adolf Iruck. Hohenstein maakte schilderijen die speelden met optische illusie tot de hoogste graad van artisticiteit. De zogenaamde trompe-l'oeil-schildering produceert een driedimensionale illusie die fascinerende picturale motieven mogelijk maakt: mensen klimmen uit schilderijlijsten, kleine kamers zien eruit als een portiek door vaardige muurschildering. Na zijn basisstudie aan de Kunstacademie in Wenen wijdde Hohenstein zijn hoofdstudie aan precies deze schilderkunstige focus. Met zijn talent reisde hij als student naar India en Siam (Thailand). De prinselijke families in deze landen waren enthousiast en lieten hun woonkamers versieren met illusionistische schilderijen. Bijzonder populair waren de motieven van mensen die uit fotolijstjes klommen. Hohensteins belangrijkste opdracht was het schilderen van portretten van de koninklijke familie van Siam. Rond 1878 keerde hij terug naar Europa en voltooide zijn kunststudies. Hij verhuisde naar Milaan en leefde korte tijd als schilder. Hij herzag zorgvuldig zijn aanvraagportefeuille met de referentiewerken uit Siam en India. Hiermee solliciteerde hij naar een baan als kostuumontwerper en decorbouwer bij het wereldberoemde La Scala in Milaan. In 1880 was hij daar in dienst.
In de loop van zijn leven ontwierp hij ongeveer 600 kostuums voor theater- en operaproducties. Maar zijn toneelontwerpen waren absoluut indrukwekkend. Zij wekten bij het publiek de indruk dat zij zich in paleizen met koepelvormige plafonds en zuilen bevonden of in de straten van een stad keken. Deze prachtige decors illustreerden onder andere de opera's van de twee beroemdste componisten van La Scala in Milaan: Guiseppe Verdi en Giacomo Puccini. Ze maakten het operahuis tot het middelpunt van de muziekwereld in die tijd. De operapartituren werden natuurlijk gedrukt en zouden wereldwijd verkocht worden. De muziekuitgever Giulio Ricordi was hiervoor verantwoordelijk. Hij was ook algemeen belast met de organisatie van de publiciteit voor La Scala in Milaan. Het talent van Adolfo Hohenstein paste goed bij hem. Ten eerste gaf hij hem de opdracht om de operapartituren te voorzien van prachtige illustraties. Ten tweede had hij een nieuw reclame-idee. In Parijs had hij reclameaffiches in Art Nouveau stijl gezien. In Duitsland heet dit Jugendstil. Ricordi wilde precies zulke reclameposters in deze kunststijl voor La Scala in Milaan. Adolfo maakte ze en de reclame werd niet alleen in Italië gebruikt. Internationaal promootten deze reclameposters Italiaanse opera's. Door deze maatregel kreeg de Art Nouveau artistieke acceptatie in Italië en kreeg het de naam: Stile Liberty.
Ricordi veranderde de muziekuitgeverij geleidelijk in een internationaal reclamebureau. Eerst ontsloeg hij Hohenstein van zijn arbeidscontract en nam hem in dienst als art director. Ricordi slaagde erin opdrachten te krijgen van verschillende Italiaanse operahuizen om zijn bureau - lees: Adolfo - de toneel- en kostuumdecors te laten ontwerpen. Tegelijkertijd bestelden steeds meer bedrijven hun eigen reclameposters in operastijl bij Ricordi. Hohenstein werd in 1900 verliefd op een Duitse weduwe en trouwde met haar in 1903. Hij pendelde enige tijd tussen Duitsland en Italië. Een van zijn laatste grote werken voor Ricordi was het gehele toneel- en kostuumontwerp inclusief buitenreclame voor Puccini's opera "Madame Butterfly". Hohenstein verhuisde naar Duitsland. Vanaf dat moment verdiende hij het meeste geld met genreschilderijen, openbare opdrachten van de stad Bonn en zijn oorspronkelijke talent: hij versierde voorname herenhuizen met illusionistische trompe l'oeil-schilderingen.
Adolfo Hohenstein's roem was gebaseerd op een bijzonder artistiek talent. Hij verwierf deze artistieke naam in Italië. Zijn geboortenaam was Adolf Iruck. Hohenstein maakte schilderijen die speelden met optische illusie tot de hoogste graad van artisticiteit. De zogenaamde trompe-l'oeil-schildering produceert een driedimensionale illusie die fascinerende picturale motieven mogelijk maakt: mensen klimmen uit schilderijlijsten, kleine kamers zien eruit als een portiek door vaardige muurschildering. Na zijn basisstudie aan de Kunstacademie in Wenen wijdde Hohenstein zijn hoofdstudie aan precies deze schilderkunstige focus. Met zijn talent reisde hij als student naar India en Siam (Thailand). De prinselijke families in deze landen waren enthousiast en lieten hun woonkamers versieren met illusionistische schilderijen. Bijzonder populair waren de motieven van mensen die uit fotolijstjes klommen. Hohensteins belangrijkste opdracht was het schilderen van portretten van de koninklijke familie van Siam. Rond 1878 keerde hij terug naar Europa en voltooide zijn kunststudies. Hij verhuisde naar Milaan en leefde korte tijd als schilder. Hij herzag zorgvuldig zijn aanvraagportefeuille met de referentiewerken uit Siam en India. Hiermee solliciteerde hij naar een baan als kostuumontwerper en decorbouwer bij het wereldberoemde La Scala in Milaan. In 1880 was hij daar in dienst.
In de loop van zijn leven ontwierp hij ongeveer 600 kostuums voor theater- en operaproducties. Maar zijn toneelontwerpen waren absoluut indrukwekkend. Zij wekten bij het publiek de indruk dat zij zich in paleizen met koepelvormige plafonds en zuilen bevonden of in de straten van een stad keken. Deze prachtige decors illustreerden onder andere de opera's van de twee beroemdste componisten van La Scala in Milaan: Guiseppe Verdi en Giacomo Puccini. Ze maakten het operahuis tot het middelpunt van de muziekwereld in die tijd. De operapartituren werden natuurlijk gedrukt en zouden wereldwijd verkocht worden. De muziekuitgever Giulio Ricordi was hiervoor verantwoordelijk. Hij was ook algemeen belast met de organisatie van de publiciteit voor La Scala in Milaan. Het talent van Adolfo Hohenstein paste goed bij hem. Ten eerste gaf hij hem de opdracht om de operapartituren te voorzien van prachtige illustraties. Ten tweede had hij een nieuw reclame-idee. In Parijs had hij reclameaffiches in Art Nouveau stijl gezien. In Duitsland heet dit Jugendstil. Ricordi wilde precies zulke reclameposters in deze kunststijl voor La Scala in Milaan. Adolfo maakte ze en de reclame werd niet alleen in Italië gebruikt. Internationaal promootten deze reclameposters Italiaanse opera's. Door deze maatregel kreeg de Art Nouveau artistieke acceptatie in Italië en kreeg het de naam: Stile Liberty.
Ricordi veranderde de muziekuitgeverij geleidelijk in een internationaal reclamebureau. Eerst ontsloeg hij Hohenstein van zijn arbeidscontract en nam hem in dienst als art director. Ricordi slaagde erin opdrachten te krijgen van verschillende Italiaanse operahuizen om zijn bureau - lees: Adolfo - de toneel- en kostuumdecors te laten ontwerpen. Tegelijkertijd bestelden steeds meer bedrijven hun eigen reclameposters in operastijl bij Ricordi. Hohenstein werd in 1900 verliefd op een Duitse weduwe en trouwde met haar in 1903. Hij pendelde enige tijd tussen Duitsland en Italië. Een van zijn laatste grote werken voor Ricordi was het gehele toneel- en kostuumontwerp inclusief buitenreclame voor Puccini's opera "Madame Butterfly". Hohenstein verhuisde naar Duitsland. Vanaf dat moment verdiende hij het meeste geld met genreschilderijen, openbare opdrachten van de stad Bonn en zijn oorspronkelijke talent: hij versierde voorname herenhuizen met illusionistische trompe l'oeil-schilderingen.
Pagina 1 / 1