In het algemeen verwijst "retro" naar het teruggrijpen op vormen en tradities uit voorbije jaren of eeuwen, die op verschillende manieren worden overgenomen en geherinterpreteerd. Dit kan gelden voor alledaagse voorwerpen, maar ook voor kleding, muziek en kunstwerken, die een nostalgische, ironische of expressionistische make-over krijgen. Zelfs onze voorouders hebben herhaaldelijk modellen uit het verleden overgenomen, hetzij in de Renaissance, die streefde naar een wedergeboorte van oude vormen, hetzij in de Romantiek met haar tradities waarin de Middeleeuwen werden verheerlijkt.

De "retrogolf" die vandaag de dag nog steeds bestaat, is een product van de jaren veertig, die zich in Europa en de VS vrijwel parallel, zij het enigszins verschillend, ontwikkelde. In de zogenaamde "Retro Art" werden bijkomende elementen gebruikt van de "Pop Art" die in dezelfde periode opkwam. Kunstenaars als Andy Warhol en Eduardo Paolozzi worden daarom ook tot beide genres gerekend. Vooral in de reclame-industrie werden de in het oog springende grafieken met ouderwetse motieven snel overgenomen, omdat zij gemakkelijk reproduceerbaar waren en de klant een gevoel gaven van "vroeger was alles beter". De hedendaagse kunstenares Anne Taintor daarentegen gebruikt in haar "retro-reclamekunst" huiselijke stereotypen om de moderne vrouw in het modern-postmoderne debat aan de orde te stellen. Terwijl in het begin vooral de personages van de vorige jaren twintig en dertig werden geïntegreerd, hebben de kunstenaars van vandaag hun themakeuze uitgebreid met de symboliek van alle voorbije eeuwen en verschillende culturen.