Antonio Carnicero, geboren in 1748, versierde de wereld met zijn voortreffelijke en gevarieerde kunst tot zijn dood in 1814. Bekend als meester van het neoclassicisme waren zijn penseelstreken onmiskenbaar, zowel op de doeken als op zijn prenten en gravures, en zelfs op de prachtige theaterdecoraties. In Carnicero's vroege dagen, geboren in de historische stad Salamanca, moet het talent in zijn aderen als geen toeval worden beschouwd. Zijn vader, Alejandro Carnicero, was een gevierd beeldhouwer wiens genie de koninklijke zalen van Madrid sierde. De broers Gregorio en Isidro droegen ook bij aan de artistieke dynastie van de familie. Antonio's eerste lessen, geleerd onder het toeziend oog van zijn vader, vormden de basis van zijn artistieke reis. Hij begon zijn formele opleiding in 1758 aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van San Fernando. Toen hij nog maar 12 jaar oud was, maakte hij een studiereis naar Rome om samen met zijn broer Isidro de fijne kneepjes van de schilderkunst te ontdekken.
Bij zijn terugkeer naar Madrid in 1766 begon Carnicero zijn carrière als professioneel schilder. Hij verblijdde burgerlijke en religieuze instellingen met zijn schilderijen en betoverde ook veeleisende particuliere klanten. In 1775 werkte hij samen met Joseph del Castillo aan wandtapijten voor het koninklijk huis. Een hoogtepunt in zijn carrière was zijn betrokkenheid bij de weelderige luxe-editie van Don Quichot, een van de beroemdste kunstdrukken uit die tijd. Carnicero, met zijn kenmerkende stijl en inkleuring, slaagde erin het koninklijk hof van Karel IV binnen te dringen, ondanks enkele eerdere tegenslagen. Zijn schilderijen vonden een plaats in de vertrekken van de koninklijke familie en hij diende als tekenleraar voor de koninklijke kinderen, met name de latere Ferdinand VII. Zijn werk over de samenzwering in El Escorial trok echter ongewenste aandacht, wat leidde tot zijn korte arrestatie. Toen het Napoleontische regime de macht overnam, werkte Carnicero, net als Francisco de Goya, voor Joseph Bonaparte om zijn positie aan het hof veilig te stellen. Na het herstel van de Bourbons werd Carnicero terechtgesteld wegens ontzetting uit de dienst. Carnicero, een dienaar van de kunst tot het einde, stierf op 21 augustus 1814, enkele dagen voordat Ferdinand VII amnestie afkondigde.
Zijn werken zijn een waardevolle aanvulling op de collectie van elke kunstdrukliefhebber. Ze weerspiegelen niet alleen zijn buitengewone vaardigheid als schilder, maar ook de turbulente geschiedenis van Spanje in zijn tijd. De geest van Carnicero leeft voort in zijn werken en met onze kunstdrukken houden we zijn onvergelijkbare stijl en nalatenschap levend. Carnicero's werk is in alle opzichten een waar meesterwerk en een bewijs van zijn onvergelijkbare bijdrage aan de wereld van de kunst. Elke kunstdruk, zorgvuldig gereproduceerd, dient als een eerbetoon aan Antonio Carnicero, de onvergeten zoon van Salamanca en een ware meester van de neoklassieke kunst.
Antonio Carnicero, geboren in 1748, versierde de wereld met zijn voortreffelijke en gevarieerde kunst tot zijn dood in 1814. Bekend als meester van het neoclassicisme waren zijn penseelstreken onmiskenbaar, zowel op de doeken als op zijn prenten en gravures, en zelfs op de prachtige theaterdecoraties. In Carnicero's vroege dagen, geboren in de historische stad Salamanca, moet het talent in zijn aderen als geen toeval worden beschouwd. Zijn vader, Alejandro Carnicero, was een gevierd beeldhouwer wiens genie de koninklijke zalen van Madrid sierde. De broers Gregorio en Isidro droegen ook bij aan de artistieke dynastie van de familie. Antonio's eerste lessen, geleerd onder het toeziend oog van zijn vader, vormden de basis van zijn artistieke reis. Hij begon zijn formele opleiding in 1758 aan de Koninklijke Academie voor Schone Kunsten van San Fernando. Toen hij nog maar 12 jaar oud was, maakte hij een studiereis naar Rome om samen met zijn broer Isidro de fijne kneepjes van de schilderkunst te ontdekken.
Bij zijn terugkeer naar Madrid in 1766 begon Carnicero zijn carrière als professioneel schilder. Hij verblijdde burgerlijke en religieuze instellingen met zijn schilderijen en betoverde ook veeleisende particuliere klanten. In 1775 werkte hij samen met Joseph del Castillo aan wandtapijten voor het koninklijk huis. Een hoogtepunt in zijn carrière was zijn betrokkenheid bij de weelderige luxe-editie van Don Quichot, een van de beroemdste kunstdrukken uit die tijd. Carnicero, met zijn kenmerkende stijl en inkleuring, slaagde erin het koninklijk hof van Karel IV binnen te dringen, ondanks enkele eerdere tegenslagen. Zijn schilderijen vonden een plaats in de vertrekken van de koninklijke familie en hij diende als tekenleraar voor de koninklijke kinderen, met name de latere Ferdinand VII. Zijn werk over de samenzwering in El Escorial trok echter ongewenste aandacht, wat leidde tot zijn korte arrestatie. Toen het Napoleontische regime de macht overnam, werkte Carnicero, net als Francisco de Goya, voor Joseph Bonaparte om zijn positie aan het hof veilig te stellen. Na het herstel van de Bourbons werd Carnicero terechtgesteld wegens ontzetting uit de dienst. Carnicero, een dienaar van de kunst tot het einde, stierf op 21 augustus 1814, enkele dagen voordat Ferdinand VII amnestie afkondigde.
Zijn werken zijn een waardevolle aanvulling op de collectie van elke kunstdrukliefhebber. Ze weerspiegelen niet alleen zijn buitengewone vaardigheid als schilder, maar ook de turbulente geschiedenis van Spanje in zijn tijd. De geest van Carnicero leeft voort in zijn werken en met onze kunstdrukken houden we zijn onvergelijkbare stijl en nalatenschap levend. Carnicero's werk is in alle opzichten een waar meesterwerk en een bewijs van zijn onvergelijkbare bijdrage aan de wereld van de kunst. Elke kunstdruk, zorgvuldig gereproduceerd, dient als een eerbetoon aan Antonio Carnicero, de onvergeten zoon van Salamanca en een ware meester van de neoklassieke kunst.
Pagina 1 / 1