Er is betrekkelijk weinig bekend over de Italiaanse barokschilder Carlo Dolci. Exact gedocumenteerd zijn echter zijn geboorte- en sterfdatum. Dolci werd geboren op 25 mei 1616 in Florence en overleed op 69-jarige leeftijd op 17 januari 1686, eveneens in Florence. Er is niets bekend over zijn ouders. Zijn grootvader van moederszijde zou echter ook schilder zijn geweest. Op de prille leeftijd van 9 jaar kwam de jonge Carlo als leerling in het atelier van de schilder Jacopo Vicnali. De beroemde Italiaanse schilder Agnolo di Cosimo Tori, Bronzino genaamd, zou zijn grote voorbeeld zijn geweest, dat hij trachtte te evenaren.
Carlo Dolci werd eigenlijk ook een zeer beroemde schilder, hoewel niet erg productief, en ook niet zonder controverse. Zijn biograaf Fillipo Baldinucci vertelde dat hij eindeloos aan één enkel schilderij werkte, soms wekenlang aan slechts één voet van zijn figuur. Deze traagheid maakte hem natuurlijk ongeschikt voor het maken van schilderijen en fresco's van groot formaat; op enkele uitzonderingen na schilderde hij eerder schilderijen van klein formaat. De sterke kleuren en de helderheid die veel barokke schilderijen van grote meesters kenmerken, zijn ook nogal afwezig in Dolci's werk. Zijn afbeeldingen zijn zeer zorgvuldig en fijn uitgevoerd in delicate kleuren en met zeer donkere achtergronden en hebben vaak een enigszins sentimentele en zwoele uitdrukking, net zoals zijn grote voorbeeld Agnolo Bronzino ook schilderde.
Er zijn weinig aanwijzingen te vinden over het privé-leven van Carlo Dolci. Hij had een dochter genaamd Agnese, die ook een getalenteerd schilder was en heel wat van zijn schilderijen kopieerde. Zij stierf voor haar vader in 1680. Carlo Dolci was een zeer vroom man. Hij zou elk jaar voor het lijdensverhaal een afbeelding van Jezus met een doornenkroon hebben geschilderd. Ook anderszins hebben veel van zijn schilderijen religieuze motieven en vaak schilderde hij ook een en hetzelfde motief meerdere malen. Tot zijn beroemdste werken behoren, naast verschillende afbeeldingen van de Madonna, de schilderijen "Christus die het brood breekt", "St. Cecilia bij het orgel", "De aanbidding van de Koningen", "Salome met het hoofd van Johannes de Doper", "Mozes" en "David en Goliath". Ook bekend is zijn zelfportret uit 1674.
De laatste jaren van zijn leven zou Carlo Dolci zeer teruggetrokken geleefd hebben en geplaagd zijn geweest door diepe melancholie.
Er is betrekkelijk weinig bekend over de Italiaanse barokschilder Carlo Dolci. Exact gedocumenteerd zijn echter zijn geboorte- en sterfdatum. Dolci werd geboren op 25 mei 1616 in Florence en overleed op 69-jarige leeftijd op 17 januari 1686, eveneens in Florence. Er is niets bekend over zijn ouders. Zijn grootvader van moederszijde zou echter ook schilder zijn geweest. Op de prille leeftijd van 9 jaar kwam de jonge Carlo als leerling in het atelier van de schilder Jacopo Vicnali. De beroemde Italiaanse schilder Agnolo di Cosimo Tori, Bronzino genaamd, zou zijn grote voorbeeld zijn geweest, dat hij trachtte te evenaren.
Carlo Dolci werd eigenlijk ook een zeer beroemde schilder, hoewel niet erg productief, en ook niet zonder controverse. Zijn biograaf Fillipo Baldinucci vertelde dat hij eindeloos aan één enkel schilderij werkte, soms wekenlang aan slechts één voet van zijn figuur. Deze traagheid maakte hem natuurlijk ongeschikt voor het maken van schilderijen en fresco's van groot formaat; op enkele uitzonderingen na schilderde hij eerder schilderijen van klein formaat. De sterke kleuren en de helderheid die veel barokke schilderijen van grote meesters kenmerken, zijn ook nogal afwezig in Dolci's werk. Zijn afbeeldingen zijn zeer zorgvuldig en fijn uitgevoerd in delicate kleuren en met zeer donkere achtergronden en hebben vaak een enigszins sentimentele en zwoele uitdrukking, net zoals zijn grote voorbeeld Agnolo Bronzino ook schilderde.
Er zijn weinig aanwijzingen te vinden over het privé-leven van Carlo Dolci. Hij had een dochter genaamd Agnese, die ook een getalenteerd schilder was en heel wat van zijn schilderijen kopieerde. Zij stierf voor haar vader in 1680. Carlo Dolci was een zeer vroom man. Hij zou elk jaar voor het lijdensverhaal een afbeelding van Jezus met een doornenkroon hebben geschilderd. Ook anderszins hebben veel van zijn schilderijen religieuze motieven en vaak schilderde hij ook een en hetzelfde motief meerdere malen. Tot zijn beroemdste werken behoren, naast verschillende afbeeldingen van de Madonna, de schilderijen "Christus die het brood breekt", "St. Cecilia bij het orgel", "De aanbidding van de Koningen", "Salome met het hoofd van Johannes de Doper", "Mozes" en "David en Goliath". Ook bekend is zijn zelfportret uit 1674.
De laatste jaren van zijn leven zou Carlo Dolci zeer teruggetrokken geleefd hebben en geplaagd zijn geweest door diepe melancholie.
Pagina 1 / 2