Onder de maniëristen was Agnolo Bronzino een van de meest opvallende portretschilders. Net als zijn collega's mengde hij stijlen van de hoogrenaissance met de vroege barok. Bronzino's schilderijen worden beschouwd als "ijzige" portretten omdat ze een kloof creëren tussen de geportretteerde en de kijker, wat soms koud kan overkomen.
De naam Bronzino was waarschijnlijk een bijnaam gebaseerd op de voorkeur voor donkere kleuren in Agnolo's schilderijen. Agnolo die Cosimo werd geboren in het rustige dorpje Monticello bij Florence, maar bracht het grootste deel van zijn leven en werk door in de bruisende metropool Florence, destijds een van de belangrijkste kunststeden ter wereld. In tegenstelling tot veel andere kunstenaars uit die tijd, die reizen vaak als vanzelfsprekend beschouwden als een werkproces onder kunstenaars, verliet Bronzino zelden de stad en was hij erg aan huis gebonden.
Hij ging als kunstenaar in de leer bij een van de grondleggers van het Florentijnse maniërisme, Jacopo Pontormo. Hij was op zijn beurt een meesterstudent van de schildergrootheden Michelangelo en Leonardo da Vinci. Deze aanzienlijke invloeden zijn nog steeds zichtbaar in de werken van Bronzino.
In 1522 brak de pest uit in Florence. Bronzino vluchtte naar een nabijgelegen klooster. Maar zelfs in de rustplaats werd hij niet moe om door te werken ondanks de hachelijke omstandigheden. Samen met zijn vroegere leermeester maakte hij een serie fresco's voor de kerk. Als geëerd medewerker van de hertog en onder het beschermheerschap van de Toscaanse hertog Cosimo de Medici, had hij een grote invloed op de kunstscène van Florence. Onder de belangrijke schilderijen die hij voor zijn opdrachtgevers maakte, waren de portretten die hij schilderde ter gelegenheid van het huwelijk van de hertog met Eleonora di Toledo. Deze bezorgden Bronzino de reputatie een meester te zijn op het gebied van stijlvolle portretten. Een delicate kilte en bijna afstandelijke aanwezigheid omringen zijn geschilderde figuren. Hoewel Bronzino's stijl is beschreven als academische kunst, ontbrak het hem niet aan creatieve en poëtische elementen. Deze aspecten zijn goed te zien in zijn portret van een Genuese admiraal, door Bronzino fantasierijk afgebeeld als Neptunus, de imposante god van de zee. Bronzino's werken bleven eeuwen later portretschilders in heel Europa beïnvloeden.
Onder de maniëristen was Agnolo Bronzino een van de meest opvallende portretschilders. Net als zijn collega's mengde hij stijlen van de hoogrenaissance met de vroege barok. Bronzino's schilderijen worden beschouwd als "ijzige" portretten omdat ze een kloof creëren tussen de geportretteerde en de kijker, wat soms koud kan overkomen.
De naam Bronzino was waarschijnlijk een bijnaam gebaseerd op de voorkeur voor donkere kleuren in Agnolo's schilderijen. Agnolo die Cosimo werd geboren in het rustige dorpje Monticello bij Florence, maar bracht het grootste deel van zijn leven en werk door in de bruisende metropool Florence, destijds een van de belangrijkste kunststeden ter wereld. In tegenstelling tot veel andere kunstenaars uit die tijd, die reizen vaak als vanzelfsprekend beschouwden als een werkproces onder kunstenaars, verliet Bronzino zelden de stad en was hij erg aan huis gebonden.
Hij ging als kunstenaar in de leer bij een van de grondleggers van het Florentijnse maniërisme, Jacopo Pontormo. Hij was op zijn beurt een meesterstudent van de schildergrootheden Michelangelo en Leonardo da Vinci. Deze aanzienlijke invloeden zijn nog steeds zichtbaar in de werken van Bronzino.
In 1522 brak de pest uit in Florence. Bronzino vluchtte naar een nabijgelegen klooster. Maar zelfs in de rustplaats werd hij niet moe om door te werken ondanks de hachelijke omstandigheden. Samen met zijn vroegere leermeester maakte hij een serie fresco's voor de kerk. Als geëerd medewerker van de hertog en onder het beschermheerschap van de Toscaanse hertog Cosimo de Medici, had hij een grote invloed op de kunstscène van Florence. Onder de belangrijke schilderijen die hij voor zijn opdrachtgevers maakte, waren de portretten die hij schilderde ter gelegenheid van het huwelijk van de hertog met Eleonora di Toledo. Deze bezorgden Bronzino de reputatie een meester te zijn op het gebied van stijlvolle portretten. Een delicate kilte en bijna afstandelijke aanwezigheid omringen zijn geschilderde figuren. Hoewel Bronzino's stijl is beschreven als academische kunst, ontbrak het hem niet aan creatieve en poëtische elementen. Deze aspecten zijn goed te zien in zijn portret van een Genuese admiraal, door Bronzino fantasierijk afgebeeld als Neptunus, de imposante god van de zee. Bronzino's werken bleven eeuwen later portretschilders in heel Europa beïnvloeden.
Pagina 1 / 3