Bij het maken van dit schilderij concentreerde Caspar David Friedrich zich op de maansopgang. Dit is de enige lichtbron in "Moonrise at the Sea" en laat dus alle andere aspecten van het beeld in zijn pracht stralen. Ondanks de relatieve duisternis is er dus een verscheidenheid aan kleuren die zich over het hele scherm uitstrekken.

Alleen op de voorgrond is het maanlicht nauwelijks aangekomen. De kijker krijgt een glimp van de ruwe rotsachtige contouren aan de oevers van de zee. Grote en kleine bruinachtige stenen zijn hier zichtbaar. Precies in het midden van de foto staat de grootste rots. Op deze rots zitten drie mensen wier gezicht in het maanlicht schijnt. Er is een man met een hoed naast twee vrouwen. Gescheiden, deze drie mensen zijn door een kleine kloof tussen de man en de vrouw die recht zit. Het maanlicht verlicht hun lichamen zo sterk dat tenminste de roodachtige kleur van de damesrokken en de blauwe toppen waarneembaar zijn. Alle drie personen lijken verlangend naar de zee te kijken. Het is niet helemaal duidelijk of ze de maanopkomst en de resulterende kleuren of de twee zeilschepen die de kust naderen, onderzoeken. Deze twee schepen zijn duidelijk zichtbaar aan de linkerkant van de foto. Vanwege het gebrek aan verlichting zijn ze echter donker en vrij van elke kleur.

Het licht van de maan strekt zich tenminste in het achterste gebied uit over het brede zeeoppervlak waarop de schepen zich bevinden. Aan de horizon raakt dit de zee bijzonder hard en laat het stralen op een oranje toon. Boven de zee is de maan zelf nog gedeeltelijk verborgen achter een violet wolkendek om de hemel verder te kunnen verlichten in oranje en roze tinten. Caspar David Friedrich plaatste de maan precies tussen de zeilschepen en de blik van de mensen, alsof ze direct naast de maan zaten en toch zo ver weg. Het verlangen lijkt groot te zijn.

---

Maanopkomst aan zee · Caspar David Friedrich