Edward Reginald Frampton, een meester-schilder, bleef hangen in het tijdperk van het Britse impressionisme en liet diepe sporen na in het zand van het artistieke erfgoed. Zijn geboorte in 1870 te midden van de haastige esthetiek van het Victoriaanse tijdperk vormde zijn artistieke ader. Framptons vaardigheden beperkten zich echter niet tot wat hij met een penseel op het doek zette. Ze strekten zich ook uit tot de kunst van glas in lood, een ambacht dat hij waarschijnlijk van zijn vader, Edward Frampton, had geërfd. Zijn begin als landschapschilder werd beïnvloed door de schilderkunstige esthetiek van de natuur. Na zijn terugkeer uit Frankrijk en Italië, waar hij waarschijnlijk het Franse symbolisme ontdekte, vond Frampton zijn ware passie in de weergave van de menselijke vorm. Hij haalde zijn inspiratie uit het werk van Sir Edward Burne Jones, de Italiaanse primitieve schilderkunst en de Pre-Raphaëlitische vormgeving van Engeland, en de composities van Pierre Puvis de Chavannes. Framptons stijl ontwikkelde zich tot een unieke mengeling van verschillende invloeden en kneedde deze tot iets geheel eigens. De unieke belichting van zijn kunstwerken, waarbij fel licht en slagschaduwen bijna volledig ontbreken, is kenmerkend voor Framptons stijl. Hoewel een dergelijke behandeling zwakte of gebrek aan definitie zou kunnen veroorzaken bij een minder bedreven kunstenaar, diende het een heel specifiek doel in het werk van Frampton. Zijn diffuse verlichting, die eerder ingetogen en subtiel is, heeft als doel een vlak effect te creëren dat bijdraagt aan de kalme en waardige sereniteit van zijn composities.
Een opmerkelijk voorbeeld van deze artistieke fase is een groot paneel waarop een scène uit de legende van de heilige Brendan is afgebeeld. Brendans ontmoeting met Judas Iskariot op een ijsberg werd door Frampton weergegeven op een manier die doet denken aan de kwaliteit van vergeten meesterwerken. Edward Reginald Frampton, een kunstenaar met een buitengewone finesse en vindingrijkheid, stierf in Parijs op 4 november 1923. Maar zijn nalatenschap leeft vandaag voort, niet alleen in zijn originele werken, maar ook in de kunstzinnige kunstdrukken die zijn werk toegankelijk maken voor een nieuwe generatie kunstliefhebbers. Zulke kunstdrukken zijn meer dan alleen reproducties; ze zijn een eerbetoon aan het artistieke genie en het ongeëvenaarde talent van kunstenaars als Edward Reginald Frampton. Hierdoor worden zijn unieke stijl, zijn fijne gevoel voor licht en schaduw en zijn vermogen om zowel de schoonheid van de menselijke vorm als de sfeer van een scène vast te leggen op alle mogelijke manieren geëerd.
Edward Reginald Frampton, een meester-schilder, bleef hangen in het tijdperk van het Britse impressionisme en liet diepe sporen na in het zand van het artistieke erfgoed. Zijn geboorte in 1870 te midden van de haastige esthetiek van het Victoriaanse tijdperk vormde zijn artistieke ader. Framptons vaardigheden beperkten zich echter niet tot wat hij met een penseel op het doek zette. Ze strekten zich ook uit tot de kunst van glas in lood, een ambacht dat hij waarschijnlijk van zijn vader, Edward Frampton, had geërfd. Zijn begin als landschapschilder werd beïnvloed door de schilderkunstige esthetiek van de natuur. Na zijn terugkeer uit Frankrijk en Italië, waar hij waarschijnlijk het Franse symbolisme ontdekte, vond Frampton zijn ware passie in de weergave van de menselijke vorm. Hij haalde zijn inspiratie uit het werk van Sir Edward Burne Jones, de Italiaanse primitieve schilderkunst en de Pre-Raphaëlitische vormgeving van Engeland, en de composities van Pierre Puvis de Chavannes. Framptons stijl ontwikkelde zich tot een unieke mengeling van verschillende invloeden en kneedde deze tot iets geheel eigens. De unieke belichting van zijn kunstwerken, waarbij fel licht en slagschaduwen bijna volledig ontbreken, is kenmerkend voor Framptons stijl. Hoewel een dergelijke behandeling zwakte of gebrek aan definitie zou kunnen veroorzaken bij een minder bedreven kunstenaar, diende het een heel specifiek doel in het werk van Frampton. Zijn diffuse verlichting, die eerder ingetogen en subtiel is, heeft als doel een vlak effect te creëren dat bijdraagt aan de kalme en waardige sereniteit van zijn composities.
Een opmerkelijk voorbeeld van deze artistieke fase is een groot paneel waarop een scène uit de legende van de heilige Brendan is afgebeeld. Brendans ontmoeting met Judas Iskariot op een ijsberg werd door Frampton weergegeven op een manier die doet denken aan de kwaliteit van vergeten meesterwerken. Edward Reginald Frampton, een kunstenaar met een buitengewone finesse en vindingrijkheid, stierf in Parijs op 4 november 1923. Maar zijn nalatenschap leeft vandaag voort, niet alleen in zijn originele werken, maar ook in de kunstzinnige kunstdrukken die zijn werk toegankelijk maken voor een nieuwe generatie kunstliefhebbers. Zulke kunstdrukken zijn meer dan alleen reproducties; ze zijn een eerbetoon aan het artistieke genie en het ongeëvenaarde talent van kunstenaars als Edward Reginald Frampton. Hierdoor worden zijn unieke stijl, zijn fijne gevoel voor licht en schaduw en zijn vermogen om zowel de schoonheid van de menselijke vorm als de sfeer van een scène vast te leggen op alle mogelijke manieren geëerd.
Pagina 1 / 1