De Zwitser Félix Vallotton begon op zeventienjarige leeftijd te studeren aan een particuliere kunstacademie in Parijs. Al in 1885 was hij met drie werken vertegenwoordigd in de gevestigde Parijse Salon. In het begin hield hij zich bezig met prenten en houtsneden. Zijn artistieke bestaan werd gekenmerkt door financiële problemen totdat hij trouwde met de rijke weduwe Gabrielle Rodrigues-Henriques, dochter van de Parijse kunsthandelaar Bernheim. Op reizen in de daaropvolgende jaren bestudeerde hij de werken van beroemde kunstenaars in Nederland, Italië en België.
Twee jaar voor zijn eerste solotentoonstelling in het Kunsthaus Zürich in 1909 schilderde Vallotton het portret "Le chapeau violet". In sterke violette tinten domineert de gevederde hoed het opgespelde blonde haar van een vrouw die zich zichtbaar ongemakkelijk lijkt te voelen. Haar blik gaat nergens naartoe, is naar binnen gekeerd, bijna ontschuldigend koel. Met beide handen houdt ze haar lichte shirt strak over haar linkerborst. Hier geeft de schilder duidelijk zijn indruk van het vrouwelijk geslacht, dat hij als "moeilijk" betreurt. Het model lijkt dus ook te ontsnappen aan de wensen van de kunstenaar, lijkt nadrukkelijk afstandelijk.
Misschien dat Vallotton zich daarom concentreerde op de reproductie van het materiaal. De prachtig ontworpen hoed in zijn sterke kleuren kan de kijker compenseren voor de onderkoelde aanwezigheid van de sitter. De late schilderijen laten een stilistische verandering zien, waarschijnlijk als gevolg van ziekte en het bijna einde van het leven. Het zijn schilderijen die lijken op de latere surrealistische werken van de Chirico en die nu al magisch realisme inluiden.
De Zwitser Félix Vallotton begon op zeventienjarige leeftijd te studeren aan een particuliere kunstacademie in Parijs. Al in 1885 was hij met drie werken vertegenwoordigd in de gevestigde Parijse Salon. In het begin hield hij zich bezig met prenten en houtsneden. Zijn artistieke bestaan werd gekenmerkt door financiële problemen totdat hij trouwde met de rijke weduwe Gabrielle Rodrigues-Henriques, dochter van de Parijse kunsthandelaar Bernheim. Op reizen in de daaropvolgende jaren bestudeerde hij de werken van beroemde kunstenaars in Nederland, Italië en België.
Twee jaar voor zijn eerste solotentoonstelling in het Kunsthaus Zürich in 1909 schilderde Vallotton het portret "Le chapeau violet". In sterke violette tinten domineert de gevederde hoed het opgespelde blonde haar van een vrouw die zich zichtbaar ongemakkelijk lijkt te voelen. Haar blik gaat nergens naartoe, is naar binnen gekeerd, bijna ontschuldigend koel. Met beide handen houdt ze haar lichte shirt strak over haar linkerborst. Hier geeft de schilder duidelijk zijn indruk van het vrouwelijk geslacht, dat hij als "moeilijk" betreurt. Het model lijkt dus ook te ontsnappen aan de wensen van de kunstenaar, lijkt nadrukkelijk afstandelijk.
Misschien dat Vallotton zich daarom concentreerde op de reproductie van het materiaal. De prachtig ontworpen hoed in zijn sterke kleuren kan de kijker compenseren voor de onderkoelde aanwezigheid van de sitter. De late schilderijen laten een stilistische verandering zien, waarschijnlijk als gevolg van ziekte en het bijna einde van het leven. Het zijn schilderijen die lijken op de latere surrealistische werken van de Chirico en die nu al magisch realisme inluiden.
Pagina 1 / 7