In de duizelingwekkende wereld van de barokkunst is er één naam die opvalt door zijn unieke weergave van de passie en het drama van die tijd: Guido Cagnacci, geboren op 13 januari 1601 in Santarcangelo di Romagna, Rimini en overleden in Wenen in 1663. Cagnacci, oorspronkelijk Guido Canlassi, was een prominente vertegenwoordiger van de Bolognese School. Hij nam zijn karakteristieke artiestennaam "Cagnacci" aan, wat "mormel" betekent, als een ironische toespeling op zijn eigen lelijke uiterlijk. Cagnacci's familie was geworteld in de artistieke hoeken van de Italiaanse gemeenschap van Urbania. Zijn vader Matteo volgde de familietraditie en leerde het beroep van bontwerker terwijl hij ook als predikant werkte in Santarcangelo di Romagna. Cagnacci groeide op naast zijn zussen Lucia en Virginia en zijn liefde voor de schilderkunst werd al op jonge leeftijd gevormd. Toen hij ongeveer 15 jaar oud was, stuurde zijn vader hem naar Bologna voor een vierjarige leertijd in de schone kunsten. Hier studeerde hij onder de meesters Guido Reni, Giovanni Francesco Barbieri en Lodovico Carracci.
Na het afronden van zijn opleiding maakte Cagnacci twee reizen naar Rome waar hij de gelegenheid had om het werk en de stijl van Caravaggio te bestuderen, wiens invloed terug te zien is in zijn eigen werk. Na zijn terugkeer naar zijn geboortestreek kreeg hij opdrachten in Rimini en Forlì. Maar zijn leven nam een dramatische wending toen hij in 1628 een affaire begon met Teodora Stivi, een weduwe en rijke gravin, en vanwege een schandaal uit de stad werd verbannen. Na een lang verblijf in Bologna verhuisde Cagnacci in 1650 naar Venetië, waar hij een kunstschool oprichtte en bevriend raakte met de schilder Pietro Liberi. Onder zijn burgernaam Canlassi werd hij in Venetië vooral bekend om zijn erotische werken. In 1658 werd Cagnacci door Leopold I naar Wenen geroepen, waar hij als hofschilder werkte en uiteindelijk stierf. Zijn stoffelijk overschot rust in de Augustijnenkerk. Cagnacci's uitzonderlijke talent voor het hanteren van licht en schaduw, in combinatie met zijn passie voor het weergeven van menselijke emoties en drama, maken zijn werken ideale kandidaten voor fine art prints. Door zijn kunst zorgvuldig te reproduceren, kunnen we Cagnacci's unieke visie en meesterschap blijven waarderen en vieren.
In de duizelingwekkende wereld van de barokkunst is er één naam die opvalt door zijn unieke weergave van de passie en het drama van die tijd: Guido Cagnacci, geboren op 13 januari 1601 in Santarcangelo di Romagna, Rimini en overleden in Wenen in 1663. Cagnacci, oorspronkelijk Guido Canlassi, was een prominente vertegenwoordiger van de Bolognese School. Hij nam zijn karakteristieke artiestennaam "Cagnacci" aan, wat "mormel" betekent, als een ironische toespeling op zijn eigen lelijke uiterlijk. Cagnacci's familie was geworteld in de artistieke hoeken van de Italiaanse gemeenschap van Urbania. Zijn vader Matteo volgde de familietraditie en leerde het beroep van bontwerker terwijl hij ook als predikant werkte in Santarcangelo di Romagna. Cagnacci groeide op naast zijn zussen Lucia en Virginia en zijn liefde voor de schilderkunst werd al op jonge leeftijd gevormd. Toen hij ongeveer 15 jaar oud was, stuurde zijn vader hem naar Bologna voor een vierjarige leertijd in de schone kunsten. Hier studeerde hij onder de meesters Guido Reni, Giovanni Francesco Barbieri en Lodovico Carracci.
Na het afronden van zijn opleiding maakte Cagnacci twee reizen naar Rome waar hij de gelegenheid had om het werk en de stijl van Caravaggio te bestuderen, wiens invloed terug te zien is in zijn eigen werk. Na zijn terugkeer naar zijn geboortestreek kreeg hij opdrachten in Rimini en Forlì. Maar zijn leven nam een dramatische wending toen hij in 1628 een affaire begon met Teodora Stivi, een weduwe en rijke gravin, en vanwege een schandaal uit de stad werd verbannen. Na een lang verblijf in Bologna verhuisde Cagnacci in 1650 naar Venetië, waar hij een kunstschool oprichtte en bevriend raakte met de schilder Pietro Liberi. Onder zijn burgernaam Canlassi werd hij in Venetië vooral bekend om zijn erotische werken. In 1658 werd Cagnacci door Leopold I naar Wenen geroepen, waar hij als hofschilder werkte en uiteindelijk stierf. Zijn stoffelijk overschot rust in de Augustijnenkerk. Cagnacci's uitzonderlijke talent voor het hanteren van licht en schaduw, in combinatie met zijn passie voor het weergeven van menselijke emoties en drama, maken zijn werken ideale kandidaten voor fine art prints. Door zijn kunst zorgvuldig te reproduceren, kunnen we Cagnacci's unieke visie en meesterschap blijven waarderen en vieren.
Pagina 1 / 1