Het Engelse naturalisme heeft sinds het midden van de 19e eeuw zijn beroemdste en belangrijkste schilders voortgebracht. Vooral in relatie tot Engeland blijft dit kunsttijdperk zo interessant omdat de schilders er op een milleniumdrempel mee hebben geschilderd. Een van deze drempelschilders was Henry Herbert La Thangue. Zijn weg en biografie zijn kenmerkend voor veel Britse schilders van zijn generatie: deze kunstenaars herontdekken de natuur, het landelijke licht en het dorpsleven als genremotief opnieuw, juist in een tijd waarin door de industrialisatie het zogenaamde eenvoudige plattelandsleven in zijn klassieke vorm drastisch veranderde, zo niet, in de loop van de industrialisatie hier en daar uiteenviel. Van de Fransman Paul Cézanne, die iets eerder als schilder zijn eigen weg ging, terwijl hij zich voorbereidde op het impressionisme, wordt het gezegde doorgegeven: "Je moet je haasten, zodat je nog iets kunt zien.
Dit gezegde beschrijft ook op voorbeeldige wijze de stemming en het basisgevoel van de Engelse naturalisten en een van zijn grote vertegenwoordigers Henry Herbert La Thangue. Het afscheid van de oude traagheid, het inlopen in het tijdperk van de mobiliteit, in de nieuwe en toenemende verstedelijking en industrialisatie, die voor die tijd zo ongewoon was, leidde voor veel schilders tot een plotselinge drang om terug te kijken in de open, ongerepte natuur, die echter niet tevreden kan zijn met het licht pejoratief klinkende woord idyllisch in de zin van het gezellige en Biedermeier. Al deze schilders waren te rusteloos, te zoekend, te reflectief daarvoor, en vooral: te geïnteresseerd in de ontwikkelingen van hun tijd, inclusief de fotografie en haar nieuwe en heldere manier om de wereld weer te geven.
Henry Herbert La Thangue werd geboren in 1859, precies op het moment dat de eerste Engelse industriële revolutie van de technologie, met inbegrip van stoommachines, spoorwegen en fabrieken, haar grote bloei van de ontwikkeling had teweeggebracht, met alle nieuwe omwentelingen en sociale en landschappelijke veranderingen en omwentelingen die met deze revolutie gepaard gingen. Schildertechnisch zeer getalenteerd behoorde hij al snel tot de elite van de Engelse schilders, zij het vaak in tegenstelling tot de gevestigde Royal Academy, waar een concurrerende "New English Art Club" was opgericht, in wiens omgeving hij een invloedrijke persoonlijkheid werd.
In 1890, op 31-jarige leeftijd, voltooide Henry Herbert La Thangue een schilderij met de titel "Leaving Home". Het toont een boerin die huilt omdat ze nu naar de stad moet verhuizen om te dienen. Als men bedenkt hoe een dergelijk motief met een maatschappijkritische en tijdcommentariërende bedoeling destijds "controverses" teweegbracht, kan men zich voorstellen hoezeer de schilders en naturalisten in Engeland aan het einde van de 19de eeuw geenszins louter idyllisten waren, maar veeleer tijdgenoten die kritisch en alert geïnteresseerd waren in hun heden.
Henry Herbert La Thangue, die ook lange tijd in Frankrijk en de laatste jaren van zijn leven op het platteland van Italië had doorgebracht, stierf in 1929 waar hij werd geboren - in de grote stad Londen.
Het Engelse naturalisme heeft sinds het midden van de 19e eeuw zijn beroemdste en belangrijkste schilders voortgebracht. Vooral in relatie tot Engeland blijft dit kunsttijdperk zo interessant omdat de schilders er op een milleniumdrempel mee hebben geschilderd. Een van deze drempelschilders was Henry Herbert La Thangue. Zijn weg en biografie zijn kenmerkend voor veel Britse schilders van zijn generatie: deze kunstenaars herontdekken de natuur, het landelijke licht en het dorpsleven als genremotief opnieuw, juist in een tijd waarin door de industrialisatie het zogenaamde eenvoudige plattelandsleven in zijn klassieke vorm drastisch veranderde, zo niet, in de loop van de industrialisatie hier en daar uiteenviel. Van de Fransman Paul Cézanne, die iets eerder als schilder zijn eigen weg ging, terwijl hij zich voorbereidde op het impressionisme, wordt het gezegde doorgegeven: "Je moet je haasten, zodat je nog iets kunt zien.
Dit gezegde beschrijft ook op voorbeeldige wijze de stemming en het basisgevoel van de Engelse naturalisten en een van zijn grote vertegenwoordigers Henry Herbert La Thangue. Het afscheid van de oude traagheid, het inlopen in het tijdperk van de mobiliteit, in de nieuwe en toenemende verstedelijking en industrialisatie, die voor die tijd zo ongewoon was, leidde voor veel schilders tot een plotselinge drang om terug te kijken in de open, ongerepte natuur, die echter niet tevreden kan zijn met het licht pejoratief klinkende woord idyllisch in de zin van het gezellige en Biedermeier. Al deze schilders waren te rusteloos, te zoekend, te reflectief daarvoor, en vooral: te geïnteresseerd in de ontwikkelingen van hun tijd, inclusief de fotografie en haar nieuwe en heldere manier om de wereld weer te geven.
Henry Herbert La Thangue werd geboren in 1859, precies op het moment dat de eerste Engelse industriële revolutie van de technologie, met inbegrip van stoommachines, spoorwegen en fabrieken, haar grote bloei van de ontwikkeling had teweeggebracht, met alle nieuwe omwentelingen en sociale en landschappelijke veranderingen en omwentelingen die met deze revolutie gepaard gingen. Schildertechnisch zeer getalenteerd behoorde hij al snel tot de elite van de Engelse schilders, zij het vaak in tegenstelling tot de gevestigde Royal Academy, waar een concurrerende "New English Art Club" was opgericht, in wiens omgeving hij een invloedrijke persoonlijkheid werd.
In 1890, op 31-jarige leeftijd, voltooide Henry Herbert La Thangue een schilderij met de titel "Leaving Home". Het toont een boerin die huilt omdat ze nu naar de stad moet verhuizen om te dienen. Als men bedenkt hoe een dergelijk motief met een maatschappijkritische en tijdcommentariërende bedoeling destijds "controverses" teweegbracht, kan men zich voorstellen hoezeer de schilders en naturalisten in Engeland aan het einde van de 19de eeuw geenszins louter idyllisten waren, maar veeleer tijdgenoten die kritisch en alert geïnteresseerd waren in hun heden.
Henry Herbert La Thangue, die ook lange tijd in Frankrijk en de laatste jaren van zijn leven op het platteland van Italië had doorgebracht, stierf in 1929 waar hij werd geboren - in de grote stad Londen.
Pagina 1 / 1