De Fransman Hubert Robert was een schilder die in mei 1733 in Parijs werd geboren. Helaas is er weinig bekend over zijn jeugd. Zijn vader zou een hoge ambtenaar in Parijs zijn geweest. Op 12-jarige leeftijd begon hij zijn schoolopleiding aan de universiteit, de jezuïet Collège de Navarre, die in 1304 werd gesticht door Jeanne de Navarre, de vrouw van de Franse koning. Hier kreeg de jonge Hubert niet alleen les in schilderen, maar ook in logica, grammatica en theologie. De Franse beeldhouwer René-Michel Slodtz werd de favoriete docent van Hubert. Hij volgde met grote belangstelling zijn uitleg over de verschillende perspectieven en verbeterde zijn tekeningen steeds een beetje verder. Naar verluidt was het alleen dankzij het leerzame onderwijs van Slodtz dat Hubert Robert de beslissing nam om een carrière als schilder na te streven.
Na zes jaar aan de universiteit van Parijs ging hij naar Rome. Hier heeft hij elf jaar gewoond en een grote kring van vrienden en bekenden opgebouwd. Dit omvatte enkele van de belangrijkste kunstenaars, schilders en schrijvers van die tijd. Giovanni Battista Piranesi en Giovanni Paolo Pannini, die ook in Rome woonden, hadden waarschijnlijk een bijzondere invloed op zijn verdere ontwikkeling. Piranesi begon zijn carrière als graveur voordat hij als archeoloog en architect ging werken. Pannini daarentegen was een bekende Romeinse vedutaschilder.
Na zijn verblijf in Rome keerde Hubert Robert terug naar zijn geboortestad Parijs. Het was het jaar 1793 en Hubert vierde zijn 60e verjaardag in roerige tijden. De grote terreur van de Franse Revolutie naderde. In het begin van het jaar onthoofden leden van de Partij van de Jacobijnen de Franse koning Lodewijk XVI met de guillotine voor het publiek. In het hele land zijn mensen die door de Jakobijnen als tegenstanders van de revolutie werden beschouwd, het slachtoffer geworden van de bloedige terreur. Ook Robert werd in datzelfde jaar gevangen gezet. Hij werd vastgehouden in de Parijse gevangenissen Saint-Pélagie en Saint-Lazare. Pas na de omverwerping van Robespierre werd hij bevrijd, dat was in de zomer van 1794, maar de Franse Revolutie zou nog eens vijf jaar duren. Robert trad toe tot de Jacobijnen en werd lid van de Nationale Conventie. De "Convention nationale" was de revolutionaire vertegenwoordiging van het volk. De Conventie werd vervangen door de Nationale Vergadering, die het eerste nationale parlement van Europa was. De Franse Revolutie eindigde met de goedkeuring van de Verklaring van de Rechten van de Mens en de Burger in 1799. Vanaf dat moment was de monarchie geschiedenis en konden de burgers in de toekomst inspraak krijgen in de ontwikkeling van hun land bij vrije verkiezingen. De Franse Revolutie was een van de meest gedenkwaardige gebeurtenissen in de lange geschiedenis van Europa. Hubert Robert beleeft nog steeds de eerste, vreedzame jaren na de revolutie en het begin van de 19e eeuw. Hij stierf in 1808, op 75-jarige leeftijd in zijn geboortestad Parijs.
De Fransman Hubert Robert was een schilder die in mei 1733 in Parijs werd geboren. Helaas is er weinig bekend over zijn jeugd. Zijn vader zou een hoge ambtenaar in Parijs zijn geweest. Op 12-jarige leeftijd begon hij zijn schoolopleiding aan de universiteit, de jezuïet Collège de Navarre, die in 1304 werd gesticht door Jeanne de Navarre, de vrouw van de Franse koning. Hier kreeg de jonge Hubert niet alleen les in schilderen, maar ook in logica, grammatica en theologie. De Franse beeldhouwer René-Michel Slodtz werd de favoriete docent van Hubert. Hij volgde met grote belangstelling zijn uitleg over de verschillende perspectieven en verbeterde zijn tekeningen steeds een beetje verder. Naar verluidt was het alleen dankzij het leerzame onderwijs van Slodtz dat Hubert Robert de beslissing nam om een carrière als schilder na te streven.
Na zes jaar aan de universiteit van Parijs ging hij naar Rome. Hier heeft hij elf jaar gewoond en een grote kring van vrienden en bekenden opgebouwd. Dit omvatte enkele van de belangrijkste kunstenaars, schilders en schrijvers van die tijd. Giovanni Battista Piranesi en Giovanni Paolo Pannini, die ook in Rome woonden, hadden waarschijnlijk een bijzondere invloed op zijn verdere ontwikkeling. Piranesi begon zijn carrière als graveur voordat hij als archeoloog en architect ging werken. Pannini daarentegen was een bekende Romeinse vedutaschilder.
Na zijn verblijf in Rome keerde Hubert Robert terug naar zijn geboortestad Parijs. Het was het jaar 1793 en Hubert vierde zijn 60e verjaardag in roerige tijden. De grote terreur van de Franse Revolutie naderde. In het begin van het jaar onthoofden leden van de Partij van de Jacobijnen de Franse koning Lodewijk XVI met de guillotine voor het publiek. In het hele land zijn mensen die door de Jakobijnen als tegenstanders van de revolutie werden beschouwd, het slachtoffer geworden van de bloedige terreur. Ook Robert werd in datzelfde jaar gevangen gezet. Hij werd vastgehouden in de Parijse gevangenissen Saint-Pélagie en Saint-Lazare. Pas na de omverwerping van Robespierre werd hij bevrijd, dat was in de zomer van 1794, maar de Franse Revolutie zou nog eens vijf jaar duren. Robert trad toe tot de Jacobijnen en werd lid van de Nationale Conventie. De "Convention nationale" was de revolutionaire vertegenwoordiging van het volk. De Conventie werd vervangen door de Nationale Vergadering, die het eerste nationale parlement van Europa was. De Franse Revolutie eindigde met de goedkeuring van de Verklaring van de Rechten van de Mens en de Burger in 1799. Vanaf dat moment was de monarchie geschiedenis en konden de burgers in de toekomst inspraak krijgen in de ontwikkeling van hun land bij vrije verkiezingen. De Franse Revolutie was een van de meest gedenkwaardige gebeurtenissen in de lange geschiedenis van Europa. Hubert Robert beleeft nog steeds de eerste, vreedzame jaren na de revolutie en het begin van de 19e eeuw. Hij stierf in 1808, op 75-jarige leeftijd in zijn geboortestad Parijs.
Pagina 1 / 6