De stijl van de kunstenaar Jan van Os, een Nederlandse schilder uit de 18e eeuw, is te vergelijken met het bloemenschilderij van Jan van Huysum. Hij kwam in de beeldende kunst terecht als een feniks van bloemen- en fruitschilders en was al een eeuw eerder actief. De rijke bloemstukken van beide schilders versmelten in kleur tot een meesterwerk, dat vaak verrijkt is met fruitbestanddelen. Jan van Os leerde zijn kunst aan de meesterschool van Aert Schouman en studeerde daar van 1710 tot 1721. Terwijl de nog jonge schilder aanvankelijk een affiniteit had met de zeegezichten, werd zijn interesse beïnvloed in de jaren die volgden op zijn beurt voor de flora. Uiteindelijk waren het deze motieven die zijn kunstenaarsnaam een internationale reputatie bezorgden. Een andere passie van deze uitzonderlijke kunstenaar was het schrijven van gedichten en toneelstukken.
Als lid van de kunstenaarsvereniging Confrerie Pictura, de schildersbroederij in Den Haag, lag de nadruk ongetwijfeld op wederzijdse aanmoediging en consolidatie van de onderlinge relaties. Deze voorloper van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten van professionele schilders uit Nederland werd ook gebruikt als verplicht onderdeel van hun werkshow. Terwijl Jan von Os zich steeds meer toelegt op bloemstukken, mogen deze in geen geval uitsluitend worden toegeschreven aan een decoratief idee van de natuur. Hier staan eerder symbolen die lijken op het vanitas-motief op de voorgrond. Rekwisieten voor het stilleven moeten daarom altijd individueel en als geheel worden beschouwd. In deze context worden symbolen van het aardse bestaan, zoals boeken, geld of andere schatten, naast die van de vergankelijkheid geplaatst. De bloem als levensvorm, en dus vertegenwoordigd in haar volle bloei, kan worden geïnterpreteerd als een plezier dat vergankelijkheid ontmoet met verval. In dit opzicht weerspiegelt een derde groep symbolen, zoals bijvoorbeeld graanaren, de wedergeboorte.
Terwijl de achtergrond donker en licht kan worden gemaakt, valt het op dat de kunstenaar Jan van Os slechts aan enkele schilderijen melancholie wijdt. De zwarte leegte, gesymboliseerd door het vanitasmotief, is nauwelijks aanwezig in zijn schilderijen, die leven van de lichtheid van verschillende seizoenen. Zijn lichte bloem- en fruitarrangementen gebruiken dus altijd een kleur van het omslag als achtergrond, die, zoals in het voorbeeld van het schilderij "Stilleven met fruit en bloemen", het druivengroen van de druif aftekent. Zelfs in de donkere motieven worden leven en dood samen weergegeven, waardoor een ontspannen sfeer ontstaat. Het zijn de subtiliteiten van de fauna en flora die elk motief uiteindelijk uniek maken en de dichter beroemd maken onder de beeldende kunstenaars in Duitsland, Frankrijk en Engeland. Jan von Os was getrouwd met de dove en domme portretschilderes Susanna de la Croix, met wie hij zeven kinderen had. Slechts drie zonen en een dochter zijn volwassen geworden.
De stijl van de kunstenaar Jan van Os, een Nederlandse schilder uit de 18e eeuw, is te vergelijken met het bloemenschilderij van Jan van Huysum. Hij kwam in de beeldende kunst terecht als een feniks van bloemen- en fruitschilders en was al een eeuw eerder actief. De rijke bloemstukken van beide schilders versmelten in kleur tot een meesterwerk, dat vaak verrijkt is met fruitbestanddelen. Jan van Os leerde zijn kunst aan de meesterschool van Aert Schouman en studeerde daar van 1710 tot 1721. Terwijl de nog jonge schilder aanvankelijk een affiniteit had met de zeegezichten, werd zijn interesse beïnvloed in de jaren die volgden op zijn beurt voor de flora. Uiteindelijk waren het deze motieven die zijn kunstenaarsnaam een internationale reputatie bezorgden. Een andere passie van deze uitzonderlijke kunstenaar was het schrijven van gedichten en toneelstukken.
Als lid van de kunstenaarsvereniging Confrerie Pictura, de schildersbroederij in Den Haag, lag de nadruk ongetwijfeld op wederzijdse aanmoediging en consolidatie van de onderlinge relaties. Deze voorloper van de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten van professionele schilders uit Nederland werd ook gebruikt als verplicht onderdeel van hun werkshow. Terwijl Jan von Os zich steeds meer toelegt op bloemstukken, mogen deze in geen geval uitsluitend worden toegeschreven aan een decoratief idee van de natuur. Hier staan eerder symbolen die lijken op het vanitas-motief op de voorgrond. Rekwisieten voor het stilleven moeten daarom altijd individueel en als geheel worden beschouwd. In deze context worden symbolen van het aardse bestaan, zoals boeken, geld of andere schatten, naast die van de vergankelijkheid geplaatst. De bloem als levensvorm, en dus vertegenwoordigd in haar volle bloei, kan worden geïnterpreteerd als een plezier dat vergankelijkheid ontmoet met verval. In dit opzicht weerspiegelt een derde groep symbolen, zoals bijvoorbeeld graanaren, de wedergeboorte.
Terwijl de achtergrond donker en licht kan worden gemaakt, valt het op dat de kunstenaar Jan van Os slechts aan enkele schilderijen melancholie wijdt. De zwarte leegte, gesymboliseerd door het vanitasmotief, is nauwelijks aanwezig in zijn schilderijen, die leven van de lichtheid van verschillende seizoenen. Zijn lichte bloem- en fruitarrangementen gebruiken dus altijd een kleur van het omslag als achtergrond, die, zoals in het voorbeeld van het schilderij "Stilleven met fruit en bloemen", het druivengroen van de druif aftekent. Zelfs in de donkere motieven worden leven en dood samen weergegeven, waardoor een ontspannen sfeer ontstaat. Het zijn de subtiliteiten van de fauna en flora die elk motief uiteindelijk uniek maken en de dichter beroemd maken onder de beeldende kunstenaars in Duitsland, Frankrijk en Engeland. Jan von Os was getrouwd met de dove en domme portretschilderes Susanna de la Croix, met wie hij zeven kinderen had. Slechts drie zonen en een dochter zijn volwassen geworden.
Pagina 1 / 1