Philippe Mercier groeide op in Berlijn als kind van Franse immigranten. Hij studeerde aan de Berlijnse kunstacademie onder de Duitse hofschilder Antoine Pesne en werkte waarschijnlijk als zijn assistent. Later studeerde hij in Parijs, waar zijn stijl werd beïnvloed door Jean Baptiste Chardin en Jean-Antoine Watteau. In de 18e eeuw verhuisde Mercier uiteindelijk naar Engeland, waar hij twee keer trouwde. Zijn tweede vrouw, Dorothy Clapham, was ook schilder en runde een kunstboekhandel. Er zijn aanwijzingen dat ze Philippe Mercier in zijn werk heeft gesteund. Tijdens zijn verblijf in Londen had Mercier nog contact met Jean-Antoine Watteau. Hij heeft enkele van Watteau's werken gereproduceerd als etsen, die hij vervolgens heeft gedrukt. In die tijd handelde hij ook in kunst en kunstdrukken, de reproducties waren te koop. Mercier heeft ook zijn eigen werken gereproduceerd en kunsthistorici hebben bewijs gevonden dat hij ze soms als schilderijen van Watteau heeft uitgegeven.
In Londen was Mercier enkele jaren werkzaam als hofschilder aan het Britse koninklijke hof. In deze periode schilderde hij verschillende portretten van Engelse edelen. Philippe Mercier was echter niet de enige hofschilder. Hij moest concurreren met Christian Zincke en Herman van der Myn en deze periode werd gekenmerkt door jaloezie en strijd. Nadat hij was ontslagen als hofschilder, keerde Mercier Londen de rug toe en verhuisde hij naar het kleine stadje York. Daar vond hij leden van de hogere klasse die zijn kunst ondersteunden. Hier schilderde hij veel portretten, maar ook de eerste van de zogenaamde Fancy Pictures. Fancy Pictures zijn beelden van alledaagse scènes die worden aangevuld met verzonnen elementen, zodat ze de emoties aanspreken en vaak sentimentele gevoelens oproepen. Mercier keerde een paar jaar voor zijn dood eindelijk terug naar Londen.
Naast portretten schilderde Philippe Mercier vaak ook conversatiestukken. Dit zijn schilderijen die mensen in gezelschap afbeelden, bij activiteiten en feesten. Hij introduceerde het genre van het conversatiestuk in Engeland, waar het nog niet wijdverbreid was. Het is ook interessant om op te merken dat Mercier de vijf zintuigen van de mens - reukzin, smaakzin, zicht, aanraking en gehoor - in beeld bracht. Zo kun je op de foto "het gevoel van aanraking" zien dat mensen een kat aaien. Verschillende van Merciers schilderijen werden als gravures gereproduceerd en kregen zo verdere erkenning en populariteit. In zijn late periode wijdde Mercier zich vooral aan Fancy Pictures, waarvan hij er veel maakte als variatie op het conversatiestuk. Veel van Philippe Mercier's schilderijen tonen niet alleen mensen in een landschap of een appartement, ze vertellen ook verhalen.
Philippe Mercier groeide op in Berlijn als kind van Franse immigranten. Hij studeerde aan de Berlijnse kunstacademie onder de Duitse hofschilder Antoine Pesne en werkte waarschijnlijk als zijn assistent. Later studeerde hij in Parijs, waar zijn stijl werd beïnvloed door Jean Baptiste Chardin en Jean-Antoine Watteau. In de 18e eeuw verhuisde Mercier uiteindelijk naar Engeland, waar hij twee keer trouwde. Zijn tweede vrouw, Dorothy Clapham, was ook schilder en runde een kunstboekhandel. Er zijn aanwijzingen dat ze Philippe Mercier in zijn werk heeft gesteund. Tijdens zijn verblijf in Londen had Mercier nog contact met Jean-Antoine Watteau. Hij heeft enkele van Watteau's werken gereproduceerd als etsen, die hij vervolgens heeft gedrukt. In die tijd handelde hij ook in kunst en kunstdrukken, de reproducties waren te koop. Mercier heeft ook zijn eigen werken gereproduceerd en kunsthistorici hebben bewijs gevonden dat hij ze soms als schilderijen van Watteau heeft uitgegeven.
In Londen was Mercier enkele jaren werkzaam als hofschilder aan het Britse koninklijke hof. In deze periode schilderde hij verschillende portretten van Engelse edelen. Philippe Mercier was echter niet de enige hofschilder. Hij moest concurreren met Christian Zincke en Herman van der Myn en deze periode werd gekenmerkt door jaloezie en strijd. Nadat hij was ontslagen als hofschilder, keerde Mercier Londen de rug toe en verhuisde hij naar het kleine stadje York. Daar vond hij leden van de hogere klasse die zijn kunst ondersteunden. Hier schilderde hij veel portretten, maar ook de eerste van de zogenaamde Fancy Pictures. Fancy Pictures zijn beelden van alledaagse scènes die worden aangevuld met verzonnen elementen, zodat ze de emoties aanspreken en vaak sentimentele gevoelens oproepen. Mercier keerde een paar jaar voor zijn dood eindelijk terug naar Londen.
Naast portretten schilderde Philippe Mercier vaak ook conversatiestukken. Dit zijn schilderijen die mensen in gezelschap afbeelden, bij activiteiten en feesten. Hij introduceerde het genre van het conversatiestuk in Engeland, waar het nog niet wijdverbreid was. Het is ook interessant om op te merken dat Mercier de vijf zintuigen van de mens - reukzin, smaakzin, zicht, aanraking en gehoor - in beeld bracht. Zo kun je op de foto "het gevoel van aanraking" zien dat mensen een kat aaien. Verschillende van Merciers schilderijen werden als gravures gereproduceerd en kregen zo verdere erkenning en populariteit. In zijn late periode wijdde Mercier zich vooral aan Fancy Pictures, waarvan hij er veel maakte als variatie op het conversatiestuk. Veel van Philippe Mercier's schilderijen tonen niet alleen mensen in een landschap of een appartement, ze vertellen ook verhalen.
Pagina 1 / 1