De Victoriaanse kunst kreeg vorm tijdens het bewind van koningin Victoria in Engeland van 1837 tot 1901. De prerafaëlieten onder leiding van Dante Gabriel Rossetti verzetten zich tegen de heldere, koele voorstellingen van het classicisme die tot dan toe de overhand hadden gehad: hij en zijn medestanders William Holman Hunt, Edward Burne-Jones en John Everett Millais oriënteerden zich op de stijl van de Middeleeuwen en de Renaissance en introduceerden in hun werken de naturalistische weergave van mensen en landschappen die in die tijd gangbaar was. Populaire motieven waren oude en religieuze taferelen en mythische figuren, en ook portretten waren erg belangrijk.

Naast de prerafaëlieten beïnvloedden ook andere stijlen de kunst van het Victoriaanse tijdperk: Frederic Leighton, wiens bekendste schilderijen jonge vrouwen in antieke en bijbelse taferelen afbeelden, beschouwde zichzelf als een vertegenwoordiger van het neoclassicisme. Onder de vertegenwoordigers van het Academisch Realisme was Lawrence Alma-Tadema, die zich vooral toelegde op de historieschilderkunst. Pre-Rafaëlitische, Classicistische en Impressionistische invloeden zijn terug te vinden in de schilderijen van John William Waterhouse.

Tot de beroemdste werken uit het Victoriaanse tijdperk behoren "Beata Beatrix" van Dante Gabriel Rossetti, "The Light of the World" van William Holman Hunt en "Ophelia" van John Everett Millais. Met de opkomst van het klassieke modernisme in het begin van de 20e eeuw raakte de Victoriaanse kunst op de achtergrond; pas in de jaren zeventig beleefde zij een kunsthistorische opleving.