Spiegelbeeld geconstrueerde merenlandschappen, zelfportretten als reflecties op de essentie van het zelf en de natuur: dit zijn de centrale motieven die de Zwitserse schilder Ferdinand Hodler (1853-1918) zijn hele leven lang bezig hielden.
In de vroege fase van de film, al in 1896, liet Hodler de gelegenheid niet voorbijgaan om zich tijdens de openingsceremonie van de Nationale Tentoonstelling van Genève in de drukte van de hoedenmakers en de collega's van de kunstenaars te storten. De gelaatstrekken en het postuur van de slanke man met baard, gekleed in pak en meloen, komen overeen met die welke hij zelf in zijn zelfportretten heeft getekend. De contouren van zijn ogen en oren hebben dezelfde vorm als op de hedendaagse foto's. De op celluloid vereeuwigde scène, die Hodler's bewegende beeld overbrengt, werd door de kunstenaar zelf gedocumenteerd in zijn aantekeningen. Het werd genomen rond de tijd dat de hoogvlieger van de in Thun geboren schilder een abrupte daling naderde.
De jonge Hodler, die in slechte omstandigheden was opgegroeid, was aanvankelijk aangemoedigd als een buitengewoon, veelbelovend talent. Hij kreeg de onverdeelde steun van de academies en kunstcritici, en kreeg onderwijsfuncties en solotentoonstellingen aangeboden. Met zijn panoramische landschapsschilderijen bereikte hij al snel voorspoed in de Geneefse kunstwereld. Hodler reisde door heel Europa en werd al snel de meest gerenommeerde schilder in Zwitserland. Ook nu nog halen zijn schilderijen recordprijzen: In 2007 behaalde het meer van Genève van Saint-Prex een veilingresultaat van meer dan 10 miljoen euro, waardoor het het duurste schilderij van Zwitserland is.
Met het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog keerde het tij eindelijk. Hodler's kritiek op de agressieve acties van de Duitsers, vooral hun bombardementen op de kathedraal van Reims, maakten hem tot een doelwit van aanvallen door de Duitse pers. De Secession van München heeft de kans niet gemist om de kunstenaar in het openbaar te belasteren. Terwijl de cirkel rond de Blauer Reiter, met inbegrip van Alexej von Jawlensky, Franz Marc, Paul Klee en Wassily Kandinsky, gezamenlijke tentoonstellingen organiseerden van Duitse, Nederlandse, Russische en Franse kunstenaars, viel de geaccrediteerde artistieke elite van München in nationalistische propaganda, waarbij ze Hodlers uitspraak beschreef als een "uitdrukking van haatdragend sentiment":"Wie in Zwitserland woont, die een Duits klinkende naam heeft en niet wil begrijpen wat er in deze oorlog op het spel staat, en niet weet hoeveel ons Duitsland voor de moraal van Europa betekent, dat de bescherming van de hoogste cultuurgoederen afhankelijk is van onze overwinning, mist de innerlijke opvoeding die de grote kunstenaar in de eerste plaats maakt.“ Hodler's uitsluiting van de belangrijkste kunstenaarsverenigingen was het onmiddellijke gevolg. Het schilderij Auszug der deutschen Studenten in den Freiheitskrieg von 1813, een juweel van de Friedrich Schiller Universiteit in Jena, moest worden afgebroken en verkocht. Hodler's internationale carrière werd zo beëindigd. Alleen zijn Zwitserse landgenoten hebben de herinnering aan de Symbolist bewaard, aan wie de tentoonstellingen in de beroemdste musea ter wereld vandaag de dag zijn opgedragen.
Spiegelbeeld geconstrueerde merenlandschappen, zelfportretten als reflecties op de essentie van het zelf en de natuur: dit zijn de centrale motieven die de Zwitserse schilder Ferdinand Hodler (1853-1918) zijn hele leven lang bezig hielden.
In de vroege fase van de film, al in 1896, liet Hodler de gelegenheid niet voorbijgaan om zich tijdens de openingsceremonie van de Nationale Tentoonstelling van Genève in de drukte van de hoedenmakers en de collega's van de kunstenaars te storten. De gelaatstrekken en het postuur van de slanke man met baard, gekleed in pak en meloen, komen overeen met die welke hij zelf in zijn zelfportretten heeft getekend. De contouren van zijn ogen en oren hebben dezelfde vorm als op de hedendaagse foto's. De op celluloid vereeuwigde scène, die Hodler's bewegende beeld overbrengt, werd door de kunstenaar zelf gedocumenteerd in zijn aantekeningen. Het werd genomen rond de tijd dat de hoogvlieger van de in Thun geboren schilder een abrupte daling naderde.
De jonge Hodler, die in slechte omstandigheden was opgegroeid, was aanvankelijk aangemoedigd als een buitengewoon, veelbelovend talent. Hij kreeg de onverdeelde steun van de academies en kunstcritici, en kreeg onderwijsfuncties en solotentoonstellingen aangeboden. Met zijn panoramische landschapsschilderijen bereikte hij al snel voorspoed in de Geneefse kunstwereld. Hodler reisde door heel Europa en werd al snel de meest gerenommeerde schilder in Zwitserland. Ook nu nog halen zijn schilderijen recordprijzen: In 2007 behaalde het meer van Genève van Saint-Prex een veilingresultaat van meer dan 10 miljoen euro, waardoor het het duurste schilderij van Zwitserland is.
Met het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog keerde het tij eindelijk. Hodler's kritiek op de agressieve acties van de Duitsers, vooral hun bombardementen op de kathedraal van Reims, maakten hem tot een doelwit van aanvallen door de Duitse pers. De Secession van München heeft de kans niet gemist om de kunstenaar in het openbaar te belasteren. Terwijl de cirkel rond de Blauer Reiter, met inbegrip van Alexej von Jawlensky, Franz Marc, Paul Klee en Wassily Kandinsky, gezamenlijke tentoonstellingen organiseerden van Duitse, Nederlandse, Russische en Franse kunstenaars, viel de geaccrediteerde artistieke elite van München in nationalistische propaganda, waarbij ze Hodlers uitspraak beschreef als een "uitdrukking van haatdragend sentiment":"Wie in Zwitserland woont, die een Duits klinkende naam heeft en niet wil begrijpen wat er in deze oorlog op het spel staat, en niet weet hoeveel ons Duitsland voor de moraal van Europa betekent, dat de bescherming van de hoogste cultuurgoederen afhankelijk is van onze overwinning, mist de innerlijke opvoeding die de grote kunstenaar in de eerste plaats maakt.“ Hodler's uitsluiting van de belangrijkste kunstenaarsverenigingen was het onmiddellijke gevolg. Het schilderij Auszug der deutschen Studenten in den Freiheitskrieg von 1813, een juweel van de Friedrich Schiller Universiteit in Jena, moest worden afgebroken en verkocht. Hodler's internationale carrière werd zo beëindigd. Alleen zijn Zwitserse landgenoten hebben de herinnering aan de Symbolist bewaard, aan wie de tentoonstellingen in de beroemdste musea ter wereld vandaag de dag zijn opgedragen.
Pagina 1 / 5