Gustav Klimt zei ooit over zichzelf: "Er is niets bijzonders aan mij. Ik ben een schilder die dag na dag van 's morgens vroeg tot 's avonds laat schildert. Als je ooit iets over mij wilt weten, moet je mijn schilderijen eens goed bekijken." In feite heeft Klimt, die graag alleen gekleed ging in sandalen en een caftan, een beslissende rol gespeeld in de ontwikkeling van de Oostenrijkse kunstwereld en is vandaag de dag een van de beroemdste schilders van het land. Zijn schilderijen, die kunnen worden toegeschreven aan de Weense Art Nouveau, zijn vol symboliek. Zijn voorkeur ging uit naar het vrouwelijk lichaam en een open voorstelling van de seksualiteit, die in zijn tijd als provocerend werd ervaren. Klimt was van mening dat elke vorm van kunst iets erotisch heeft. Hij zou talrijke affaires hebben gehad, onder andere met veel van de vrouwen die hij voor zijn klanten heeft geportretteerd. Hij was echter altijd uiterst discreet.
Klimt werd geboren als tweede van zeven kinderen. De vader was een matig succesvolle goudgraveur, dus de familie leefde in zeer slechte omstandigheden. Op 14-jarige leeftijd kon Klimt zich met een beurs inschrijven voor de Weense Hogeschool voor Toegepaste Kunsten. Onder zijn leraren waren Victor Berger en Michael Rieser. Hij bewonderde Hans Makart, een van de belangrijkste historieschilders van de 19e eeuw. Een jaar na zijn inschrijving ging zijn jongere broer Georg Klimt ook naar de Hogeschool voor Toegepaste Kunsten. Samen met hun studievriend Franz Matsch stichtten de twee broers in 1888 een ateliergemeenschap en aanvaardden ze vele opdrachten voor kerken en andere openbare gebouwen. Klimts vader en zijn broer Ernst stierven in 1892. Het plotselinge overlijden van beiden en de financiële verantwoordelijkheid die hij nu ten opzichte van zijn familie en die van zijn broer moest dragen, heeft ook de stijl van Klimt beïnvloed. Terwijl sommige van zijn vroegere werken nog academische trekken vertoonden, werden zijn latere schilderijen moderner en kritischer. Het vroegste werk uit Klimts beroemde Gouden Fase was "Pallas Athene". In de jaren die volgden zou goud een centrale rol spelen en het dominante element zijn in zijn werken, zoals in de beroemde werken "The Kiss" of "Adele Bloch-Bauer".
De professionele samenwerking tussen Klimt en Matsch eindigde in 1894 toen de twee opdracht kregen voor het schilderen van plafondschilderingen voor de nieuwe universiteit in Wenen. Klimts voorstellen voor de faculteitsschilderijen kwamen niet overeen met de conservatieve ideeën en werden streng afgewezen omdat ze te pessimistisch en pornografisch waren. De voorstellen van Matsch werden echter beter ontvangen door de faculteitsleden. De faculteitsschilderkunst "Filosofie" van Klimt werd op de wereldtentoonstelling van Parijs bekroond met een gouden medaille. In Wenen maakte dit echter weinig indruk. Als gevolg daarvan verliet Klimt de Coöperatie van Beeldende Kunstenaars en werd hij stichtend lid en eerste voorzitter van de Weense Secession, die een platform voor onconventionele en internationale kunstenaars zou worden. Klimt kreeg een beroerte en stierf in hetzelfde jaar aan een longontsteking.
Gustav Klimt zei ooit over zichzelf: "Er is niets bijzonders aan mij. Ik ben een schilder die dag na dag van 's morgens vroeg tot 's avonds laat schildert. Als je ooit iets over mij wilt weten, moet je mijn schilderijen eens goed bekijken." In feite heeft Klimt, die graag alleen gekleed ging in sandalen en een caftan, een beslissende rol gespeeld in de ontwikkeling van de Oostenrijkse kunstwereld en is vandaag de dag een van de beroemdste schilders van het land. Zijn schilderijen, die kunnen worden toegeschreven aan de Weense Art Nouveau, zijn vol symboliek. Zijn voorkeur ging uit naar het vrouwelijk lichaam en een open voorstelling van de seksualiteit, die in zijn tijd als provocerend werd ervaren. Klimt was van mening dat elke vorm van kunst iets erotisch heeft. Hij zou talrijke affaires hebben gehad, onder andere met veel van de vrouwen die hij voor zijn klanten heeft geportretteerd. Hij was echter altijd uiterst discreet.
Klimt werd geboren als tweede van zeven kinderen. De vader was een matig succesvolle goudgraveur, dus de familie leefde in zeer slechte omstandigheden. Op 14-jarige leeftijd kon Klimt zich met een beurs inschrijven voor de Weense Hogeschool voor Toegepaste Kunsten. Onder zijn leraren waren Victor Berger en Michael Rieser. Hij bewonderde Hans Makart, een van de belangrijkste historieschilders van de 19e eeuw. Een jaar na zijn inschrijving ging zijn jongere broer Georg Klimt ook naar de Hogeschool voor Toegepaste Kunsten. Samen met hun studievriend Franz Matsch stichtten de twee broers in 1888 een ateliergemeenschap en aanvaardden ze vele opdrachten voor kerken en andere openbare gebouwen. Klimts vader en zijn broer Ernst stierven in 1892. Het plotselinge overlijden van beiden en de financiële verantwoordelijkheid die hij nu ten opzichte van zijn familie en die van zijn broer moest dragen, heeft ook de stijl van Klimt beïnvloed. Terwijl sommige van zijn vroegere werken nog academische trekken vertoonden, werden zijn latere schilderijen moderner en kritischer. Het vroegste werk uit Klimts beroemde Gouden Fase was "Pallas Athene". In de jaren die volgden zou goud een centrale rol spelen en het dominante element zijn in zijn werken, zoals in de beroemde werken "The Kiss" of "Adele Bloch-Bauer".
De professionele samenwerking tussen Klimt en Matsch eindigde in 1894 toen de twee opdracht kregen voor het schilderen van plafondschilderingen voor de nieuwe universiteit in Wenen. Klimts voorstellen voor de faculteitsschilderijen kwamen niet overeen met de conservatieve ideeën en werden streng afgewezen omdat ze te pessimistisch en pornografisch waren. De voorstellen van Matsch werden echter beter ontvangen door de faculteitsleden. De faculteitsschilderkunst "Filosofie" van Klimt werd op de wereldtentoonstelling van Parijs bekroond met een gouden medaille. In Wenen maakte dit echter weinig indruk. Als gevolg daarvan verliet Klimt de Coöperatie van Beeldende Kunstenaars en werd hij stichtend lid en eerste voorzitter van de Weense Secession, die een platform voor onconventionele en internationale kunstenaars zou worden. Klimt kreeg een beroerte en stierf in hetzelfde jaar aan een longontsteking.
Pagina 1 / 12