Pagina 1 / 2
Licht en schaduw zijn twee elementen die het Victoriaanse tijdperk in Engeland treffend zouden kunnen beschrijven. De industriële vooruitgang bracht positieve veranderingen in de Britse samenleving. Er ontwikkelde zich een imperium waarvan de invloed wereldwijd voelbaar was. Het onderwijs moest openstaan voor alle lagen van de bevolking en goede levensvoorwaarden bieden. Alleen de rokende schoorstenen van de fabrieken veroorzaakten twijfel. Degenen die dat konden, trokken zich terug uit de met rook gevulde straten en ontsnapten in een wereld die de smerige aspecten van de industrie achterwege liet. De literatuur lokte met verhalen, en vooral Charles Dickens lokte het lezend publiek naar de salons. De verhalen waren kunstig geïllustreerd en ondersteunden het verlangen om de echte wereld voor een korte tijd te verlaten. De kunstenaar Robert Barnes voldeed aan de harmonieuze behoefte met zijn genre-schilderijen en illustraties en verwierf internationale erkenning.
De kunst in het begin van het Victoriaanse tijdperk werd vormgegeven door de Royal Academy of Arts. De oprichter en lange tijd voorzitter Joshua Reynolds gaf vorm aan het artistieke traject van de Britse schilderkunst en zijn invloed reikte verder dan zijn dood. Met de industrie ontwikkelde zich een nieuwe klasse van kopers voor de kunstenaars van het land. De middenklasse had de financiële middelen om hun huizen met kunst in te richten. Het moesten werken zijn die de werkelijkheid in prerafaëlitische zin transponeerden en weerspiegelden. Beelden die zeer gedetailleerd waren zonder geïdealiseerd te zijn. Robert Barnes wijdde zich aan het schilderen van alledaagse taferelen. Hij schilderde in aquarel en beheerste de kunst van het lithograferen. Het zijn vaak kinder- en familiescènes, waarin de figuren bezig zijn met alledaagse activiteiten. Kinderen aan het spelen, op school of met hun ouders en grootouders. De gezichten vol emotie zijn opvallend. Meisjes wier gelaatsuitdrukking duidelijk hun afkeer van naaien verraadt of schoolkinderen die ernstige situaties met kinderlijke brutaliteit tegemoet treden. Het zijn charmante figuren. Ongeacht of de kunstenaar het leven in de stad vastlegt of een familiale plattelandsidylle uitbeeldt.
Robert Barnes heeft een wereld geschapen, schijnbaar gemaakt van genegenheid en liefde. Zijn werken tonen onderwerpen die ver verwijderd zijn van de ideale landschappen en portretten die de schilderkunst bepaalden. De picturale interpretaties van het dagelijks leven die Barnes presenteert, vertonen altijd een nuance van humor. Er is vaak maar een haartje verschil tussen humor en ironie. De litho's van Robert Barnes zijn vermakelijk, ze zijn een streling voor het oog dat hier op het tweede gezicht zoveel kan ontdekken. Het Victoriaanse tijdperk was echter ook een tijd van sociale kritiek. Hoe dicht de voorstellingen bij de werkelijkheid staan en hoe sterk het kritische aspect in de werken van Robert Barnes doorklinkt, blijft wellicht het geheim van de kunstenaar.
Licht en schaduw zijn twee elementen die het Victoriaanse tijdperk in Engeland treffend zouden kunnen beschrijven. De industriële vooruitgang bracht positieve veranderingen in de Britse samenleving. Er ontwikkelde zich een imperium waarvan de invloed wereldwijd voelbaar was. Het onderwijs moest openstaan voor alle lagen van de bevolking en goede levensvoorwaarden bieden. Alleen de rokende schoorstenen van de fabrieken veroorzaakten twijfel. Degenen die dat konden, trokken zich terug uit de met rook gevulde straten en ontsnapten in een wereld die de smerige aspecten van de industrie achterwege liet. De literatuur lokte met verhalen, en vooral Charles Dickens lokte het lezend publiek naar de salons. De verhalen waren kunstig geïllustreerd en ondersteunden het verlangen om de echte wereld voor een korte tijd te verlaten. De kunstenaar Robert Barnes voldeed aan de harmonieuze behoefte met zijn genre-schilderijen en illustraties en verwierf internationale erkenning.
De kunst in het begin van het Victoriaanse tijdperk werd vormgegeven door de Royal Academy of Arts. De oprichter en lange tijd voorzitter Joshua Reynolds gaf vorm aan het artistieke traject van de Britse schilderkunst en zijn invloed reikte verder dan zijn dood. Met de industrie ontwikkelde zich een nieuwe klasse van kopers voor de kunstenaars van het land. De middenklasse had de financiële middelen om hun huizen met kunst in te richten. Het moesten werken zijn die de werkelijkheid in prerafaëlitische zin transponeerden en weerspiegelden. Beelden die zeer gedetailleerd waren zonder geïdealiseerd te zijn. Robert Barnes wijdde zich aan het schilderen van alledaagse taferelen. Hij schilderde in aquarel en beheerste de kunst van het lithograferen. Het zijn vaak kinder- en familiescènes, waarin de figuren bezig zijn met alledaagse activiteiten. Kinderen aan het spelen, op school of met hun ouders en grootouders. De gezichten vol emotie zijn opvallend. Meisjes wier gelaatsuitdrukking duidelijk hun afkeer van naaien verraadt of schoolkinderen die ernstige situaties met kinderlijke brutaliteit tegemoet treden. Het zijn charmante figuren. Ongeacht of de kunstenaar het leven in de stad vastlegt of een familiale plattelandsidylle uitbeeldt.
Robert Barnes heeft een wereld geschapen, schijnbaar gemaakt van genegenheid en liefde. Zijn werken tonen onderwerpen die ver verwijderd zijn van de ideale landschappen en portretten die de schilderkunst bepaalden. De picturale interpretaties van het dagelijks leven die Barnes presenteert, vertonen altijd een nuance van humor. Er is vaak maar een haartje verschil tussen humor en ironie. De litho's van Robert Barnes zijn vermakelijk, ze zijn een streling voor het oog dat hier op het tweede gezicht zoveel kan ontdekken. Het Victoriaanse tijdperk was echter ook een tijd van sociale kritiek. Hoe dicht de voorstellingen bij de werkelijkheid staan en hoe sterk het kritische aspect in de werken van Robert Barnes doorklinkt, blijft wellicht het geheim van de kunstenaar.