Pagina 1 / 1
De perspectivisch exacte weergave van een stadsgezicht, de zogenaamde veduta, genoot eerst een immense populariteit in Italië, maar al snel in heel Europa sinds de 17e eeuw. Het doel was altijd om de architectonische schoonheid van een stad en de compositorische schittering van een schilderij, geconstrueerd met een nauwkeurig centraal perspectief, op het doek te brengen. Ondanks de juistheid van de weergave en het gebruik van een camera obscura, was het natuurlijk nooit onmogelijk om oneffenheden te elimineren, omdat het doel was om ideale uitzichten van een echte bestaande stad te presenteren.
De grote meester van de vedutaschilderkunst was Antonio Joli, die in 1700 in Modena werd geboren en vandaag de dag onterecht weinig bekend is. Als jongeman ging hij naar Rome, waar hij studeerde bij de gerenommeerde kunstenaar Giovanni Paolo Pannini en vervolgens werkte in de ateliers van de schildersfamilie Galli da Bibbiena. Joli maakte al snel naam met zijn esthetisch uitgewerkte stadsgezichten, vaak gekoppeld aan uitbeeldingen van optochten en processies. De kunstenaar reisde veel in Europa, woonde en werkte soms in Venetië, Dresden, Madrid, Londen en Napels, waar hij fascinerende panorama's creëerde van de pleinen, rivieren, havens, kerken en gebouwen van deze metropolen. Er zijn uitstekende uitzichten te ontdekken, bijvoorbeeld op de Theems in Londen met uitzicht op Westminster Abbey, een weids uitzicht over de Baai van Napels met een koninklijke processie, een Napolitaanse scène tijdens carnaval of een briljant uitzicht op het oude Forum Romanum met het amfitheater op de achtergrond.
Antonio Joli verstond een stad als toneel, en was daarom ook een veelgevraagd toneel- en theaterschilder. Zo nam hij deel aan operaproducties van gerenommeerde Venetiaanse theaters van de familie Grimani, onder andere in het legendarische Teatro San Giovanni Grisostomo. Een ander belangrijk werkterrein van Joli was de capriccios, d.w.z. fantasierijke architectonische close-ups met een grote voorkeur voor oude ruïnes. Zo creëerde hij meesterlijke voorstellingen van de tempels van Paestum, van oude thermale baden of van overwoekerde zuilen, kleine tempels en reliëffragmenten die vandaag de dag niet meer te vinden zijn. Minder bekend zijn zijn historieschilderijen of bijbelse taferelen zoals de "vernietiging van de tempel van Dagan", een god van de Filistijnen. Hier en in andere schilderijen wordt de nauwkeurigheid van de weergave van architectonische details gekoppeld aan een grote gevoeligheid voor atmosferische stemmingen, romantische vergezichten en een uitbundige verhalende vreugde. Antonio Joli was mede-oprichter van de Accademia di Belle Arti in Venetië, die vandaag de dag nog steeds beroemd is, voordat hij naar het Bourbonplein in Napels ging. Daar creëerde hij iconische uitzichten op de stad met koninklijke processies door de straten en de rokende Vesuvius op de achtergrond tegen een panorama van de Middellandse Zee. Antonio Joli stierf in Bella Napoli in 1777.
De perspectivisch exacte weergave van een stadsgezicht, de zogenaamde veduta, genoot eerst een immense populariteit in Italië, maar al snel in heel Europa sinds de 17e eeuw. Het doel was altijd om de architectonische schoonheid van een stad en de compositorische schittering van een schilderij, geconstrueerd met een nauwkeurig centraal perspectief, op het doek te brengen. Ondanks de juistheid van de weergave en het gebruik van een camera obscura, was het natuurlijk nooit onmogelijk om oneffenheden te elimineren, omdat het doel was om ideale uitzichten van een echte bestaande stad te presenteren.
De grote meester van de vedutaschilderkunst was Antonio Joli, die in 1700 in Modena werd geboren en vandaag de dag onterecht weinig bekend is. Als jongeman ging hij naar Rome, waar hij studeerde bij de gerenommeerde kunstenaar Giovanni Paolo Pannini en vervolgens werkte in de ateliers van de schildersfamilie Galli da Bibbiena. Joli maakte al snel naam met zijn esthetisch uitgewerkte stadsgezichten, vaak gekoppeld aan uitbeeldingen van optochten en processies. De kunstenaar reisde veel in Europa, woonde en werkte soms in Venetië, Dresden, Madrid, Londen en Napels, waar hij fascinerende panorama's creëerde van de pleinen, rivieren, havens, kerken en gebouwen van deze metropolen. Er zijn uitstekende uitzichten te ontdekken, bijvoorbeeld op de Theems in Londen met uitzicht op Westminster Abbey, een weids uitzicht over de Baai van Napels met een koninklijke processie, een Napolitaanse scène tijdens carnaval of een briljant uitzicht op het oude Forum Romanum met het amfitheater op de achtergrond.
Antonio Joli verstond een stad als toneel, en was daarom ook een veelgevraagd toneel- en theaterschilder. Zo nam hij deel aan operaproducties van gerenommeerde Venetiaanse theaters van de familie Grimani, onder andere in het legendarische Teatro San Giovanni Grisostomo. Een ander belangrijk werkterrein van Joli was de capriccios, d.w.z. fantasierijke architectonische close-ups met een grote voorkeur voor oude ruïnes. Zo creëerde hij meesterlijke voorstellingen van de tempels van Paestum, van oude thermale baden of van overwoekerde zuilen, kleine tempels en reliëffragmenten die vandaag de dag niet meer te vinden zijn. Minder bekend zijn zijn historieschilderijen of bijbelse taferelen zoals de "vernietiging van de tempel van Dagan", een god van de Filistijnen. Hier en in andere schilderijen wordt de nauwkeurigheid van de weergave van architectonische details gekoppeld aan een grote gevoeligheid voor atmosferische stemmingen, romantische vergezichten en een uitbundige verhalende vreugde. Antonio Joli was mede-oprichter van de Accademia di Belle Arti in Venetië, die vandaag de dag nog steeds beroemd is, voordat hij naar het Bourbonplein in Napels ging. Daar creëerde hij iconische uitzichten op de stad met koninklijke processies door de straten en de rokende Vesuvius op de achtergrond tegen een panorama van de Middellandse Zee. Antonio Joli stierf in Bella Napoli in 1777.